45
ಒಬ್ಬೊಬ್ಬನು ಮಂಚದ ಒಂದೊಂದು ಕಾಲಕಳಗೆ ಅಗೆದನು. ನಾಲ್ವರಿಗೂ ನಾಲ್ಕು ತಾಮ್ರದ ಸಂಪುಟಗಳು ದೊರೆತವು. ಮೊದಲನೆಯವನ ಭರಣಿಯಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು, ಎರಡನೆಯವನದರಲ್ಲಿ ನೆಲ್ಲರಳೂ, ಮೂರನೆಯವನದರಲ್ಲಿ ಇದ್ದಲೂ, ನಾಲ್ಕನೆಯವನದರಲ್ಲಿ ಮೂಳೆಯೂ ಇದ್ದುವು. ಅವರು ಇದನ್ನು ಕಂಡು, ಆಶ್ಚರ್ಯ ಹೊಂದಿ, ಅದರ ಆರ್ಥವನ್ನು ಕಾಣಲಾರದೆ, ದೇಶದಲ್ಲಿನ ಪಂಡಿತರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಅದರ ಭಾವವೇನೆಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಯಾರೂ ಹೇಳಲಾರದೆ ಹೋದರು. ಈ ಸಂಗತಿಯು ವಿಕ್ರಮನ ಕಿವಿಯನ್ನೂ ಮುಟ್ಟಿತು. ಅದರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವು ಆತನಿಗೂ ತೋರಲಿಲ್ಲ. ಕಡೆಗೆ ಈ ವರ್ತಮಾನವು ದಕ್ಷಿಣದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನಗರ(ಪಾಟ್ನ ಕ್ಕೆ ಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲಿನ ವಿದ್ವಾಂಸರೂ ಅದನ್ನರಿಯಲಾರದೆ ಹೋಗಲು, ಅಲ್ಲಿನ ಒಬ್ಬ ಕುಂಬಾರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾಲಿವಾಹನನೆಂಬ ಹುಡುಗನು ಪುರಂಧರಪುರಿಯ ಧನಿಕನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಹೀಗೆಂದು ವಿವರಿಸಿದರು: ಮಣ್ಣು ಭೂಮಿಯನ್ನೂ, ನೆಲ್ಲರಳು ಧಾನ್ಯವನ್ನೂ, ಇದ್ದಲು ಬಂಗಾರವನ್ನೂ, ಮೂಳೆಯು ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನೂ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ; ಆದ ರಣ ಜ್ಯೇಷ್ಠಪುತ್ರನು ತಂದೆಯ ಭೂಮಿಗಳನ್ನೂ, ದ್ವಿತೀಯನು ಆತನು ಶೇಖರಿಸಿದ್ದ ಧಾನ್ಯರಾಶಿಗಳನ್ನೂ, ತೃತೀಯನು ಒಡವೆ ಹಣಗಳನ್ನೂ, ಕನಿಷ್ಠನು ಗೋ ವೃಷಭಗಳನ್ನೂ ಪಡೆಯತಕ್ಕುದು." ಈ ವಿಮರ್ಶೆಯಿಂದ ಆಧನಿಕನ ಮಕ್ಕಳೂ, ಸರ್ವರೂ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು. ಇದು ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ತಿಳಿಯಲು, ಆತನು ವಿಸ್ಮಿಕನಾಗಿ, ಶಾಲಿವಾಹನನನ್ನು ತನ್ನಲ್ಲಿಗೆ ಬರಹೇಳಿ ಕಾಗದಬರೆಸಿದನು. ಶಾಲೀವಾಹನನು ಆ ಕಾಗದವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿ, ತನಗೆ ವಿಕ್ರಮನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವೇನೂ ಇಲ್ಲವೆಂದೂ, ಆತನಿಗೆ ಕೆಲಸವಿದ್ದರೆ ಆತನೇ ಬರಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿಕಳುಹಿಸಿದನು. ವಿಕ್ರಮನು ಅದರಂತೆಯೇ
