ರಘುನಾಧಸಿಂಹ ಅವನ ಮುಖವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಚ್ಚಿರುವಂತೆಯೂ ಅವನ ಶಿರಸ್ಸು ಹೊಂದಿದ ಅವಳ ಹೃದಯವು ಅಧೀರವಾಯಿತು, ಶರೀರವು ಸುವರ್ಣನಿರ್ಮಿತ ಕಿರೀಟದಿಂದ ಒಪ್ಪುತ್ತಿರುವಂತೆಯೂ ಭಾವಿ ರೋಮಾಂಚಿತವಾಯಿತು.” ಸುತ್ತಿದ್ದಳು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆತನು ದುರ್ಗ ದೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಈ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ದಿನವು ಒಂದೊಂದು ಬಗೆಯಾದ ಭಾವನೆ ತಾನಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಂತೆಯ ತಾನು ಗಳಿಂದ ಸುಖದುಃಖಾನುಭವ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ತಿಂಗಳ ಅವನಿಗೆ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯ ಬಳಿಕ ತಾನು ಅವನ ಪಾರ್ಶ್ವ ಮೇಲೆ ತಿಂಗಳುಗಳಾಗಿ ವರ್ಷವೂ ಕಳೆದು ಹೋಯಿತು, ಸರ ದಲ್ಲಿ ನಾಲಗೆಯಿಂದ ಸಿಂತಿದ್ದಂತೆಯೂ ಅವನು ತನ್ನೊಡನೆ ಳೆಯ ಕಲ್ಪನಾಪ್ರವಾಹವು ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರವಹಿಸುತ್ತಲೇ ಯುದ್ದ ವೃತ್ತಾಂತವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹೊಳೆಯಿತು, ಇದ್ದಿತು, ರಘುನಾಥನ ಆಕಾರವು ಅವಳ ಹೃತ್ಸರದಲ್ಲಿ ದೃಢ ಕುನೆಗೆ ಮೊದಲಾಯಿತೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ತರವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿತವಾಯಿತು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಫಲವೇನು?ಎಂದರೆ, ಒಂದಾದಮೇಲೊಂದರಂತೆ ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ - ತರಂಗತರಂಗವಾಗಿ ಕೇವಲ ಸರರ್ಧಕವಲ್ಲವೆಂದೂ ಫಲಿಸುವ ಕಾಲವೂ ಬರುವು ಹೊಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇರ:ವಗು, ಹಾಗೆಯೇ ಸರಳೆಯ ಭಾವನಾ ದೆಂದೂ ಆಶೆಯು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಿತು. ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ವ ತೊಮ್ಮೆ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಭಾಸವಾ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯಂಕಾಲ ಅವಳು ಎಂದಿನಂತೆ ಹೂದೋಟ ಯಿತು. ಎದ್ದು ಕಳೆದುಹೋಯಿತು, ಆ ನೀರವ ಸನ್ಮಾನ ದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತ ನಡುನಡುವೆ ತನ್ನ ರತ್ನ ಹಾರವನ್ನು ನೋಡಿ ಹೊಂದಿದನು, ದೊಡ್ಡ ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿದನು, ಕೊಳ್ಳುತ್ಯ ಏನೋ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಯೌವನವು ಅಭಿ ಆದರೂ ತನ್ನನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡಲ್ಲ, ಜನಾರ್ದನನ ಅವನಿಗೆ ವೃದ್ಧಿ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಿತು, ಈಗ ಅವಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಕೆಲವು ಬದಲಾವ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಡಲ ಅವನು ಅಂಗೀಕರಿಸಿದ.. ಮನೆ ಣೆಗಳು ಕಾಣುತ್ತಿವೆ, ಆಶೆಯ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಅವಳ ಮುಖ ಯು ಜನಸಂದಣಿ:೦ದ ಕೂತಿದ್ದಿತು, ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳ ಮಂಡಲವು ವಿಶೇಷ ಕಾಂತಿಯುಕ್ತವಾಗಿರುವುದು, ಲಾವಣ್ಯವು ಲ್ಲಿಯ ದೀಪಗಳು ಬೆಳಗುತ್ತಿದ್ದವು, ವಿಧವಿಧ ವಾದ್ಯಗಳು ಹೆತ್ತಲಿರುವುದು, ರೂ ಪವತಿಯ ಯುವತಿಯ ಚಿಂತಾ ಮೊಳಗುತ್ತಿದ, ದ್ರ, Tಾನವು ಎ.ನೋಹರವಾದಿ ತು, ಇನ್ನೂ ಏಳೆಯೂ ಆದ ಸರಳಬಾಲೆಯ- ಈಗ ಬಾಲೆಯಲ್ಲ-ತಾರು ಏನೇನೋ ಶುಭಕಾರ್ಯಕಲಾಪಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವ, ಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಪದಾರ್ಪಣಮಾಡಿರುವಳು-ಹೂಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುತ್ತ ಆದರೆ ಅವಕು೦ತನದಲ್ಲಿದ್ದ ಸರಳಗೆ ಅವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಯ ಲಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬ ರಾಜಪುತ್ರತರುಣನು ಮಂದಿರದ ಅಲ್ಲ, ಇವಳ ಅಳಕವನದೊಡನೆ ರಘನಂಧನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇದಿರಿಗೆ ಕದುರೆಯಿಂದ ಇಳಿದನು, ಹೂಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುತ್ತಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳ, ರಘುನಾ ಧನ, ಇವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದಿದ್ದುದುಂದ ಧ್ವಂತೆ ಗಿಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಆತನನ್ನು ಕಂಡು ನಡುಗಿದಳು; ಮನಸಾವರಿಸಿದ್ದ ಐಪಿಲೇಶ್ವರನ ಲಭಿಸಿದನೆಂದ, ಆನಂದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆನಂದಬಾಷ್ಪವು ಹರಿದುಹೋಯಿತು, ಅಧೀರ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗೇಳದ ಆ..” ಇವಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂ- ೪ಾಗಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದಳು. ರಾಜವುತ್ರನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಸರಳೆಯ ದರ್ಶ ದು ಭಾವನೆ, 1 ರಸ.ನಾಧವು ಆರ್ತಿಯನೂ ಸಂಪಾದಿಸಿ ನವ ಉಪವನದಲ್ಲಿಯೇ ಸಂಭವವಾಯಿತು, ಯಾವ ದಿನ ಲಿಲ್ಲ, ಬಿಂದುಗಳನ್ನೂ ಸದೆಯಲ್ಲ, ಅವನು ದರಿದ್ರನೇ ಸಂಧ್ಯಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಮೋಹಿತನಾದನ್ನೂ, ಹೊರತು ಐಶ್ವರ್ಯವಂತನಲ್ಲ, ಆದರೂ ಸರಳೆಯನ್ನು ಎದು ಪಾತಸ್ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಪವಿತ್ರವಾದ ಕರದಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತಾಹಾರ ವೆಯಾದನು, ಸರ್ವತ `ದದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಹಳ್ಳಿಯ ಕಾಣಲ್ಪ ವನ್ನು ಹಾಕಿದನೋ ಯುದ್ಧಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಡುತ್ತಿರುವುದೋ ಎಲ್ಲಿ ಶಾಂತವಾಗಿ ನದಿಯ ಪ್ರವಹಿಸ ತಿರು ಯಾರ ವಿಷಯಕವಾದ ಚಿ೦ತೆಯು ತತಿದೋರುತ್ತಲಿದ್ದಿತೋ ವುದೋ ಅಂತಹ ರಯ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ವ ಅನೇಕ ಸ್ವಸ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಲಜ್ಞಾರಹಿತವಾದ ಯಾವ ಮೂರ್ತಿಯು ಕಟ್ಟದಿ ಕುಟೀರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದ.: ರ್7ರವು ಸರಳಜಾಲೆಯದು, ಸ್ವಯಂ ರಿಗೆ ಬರುತ್ತಲಿದ್ದಿ ತೋ ಅಂತಹ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ರಘುನಾ ಕಾಲದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸರಳಯು ಸ್ವಹಸ್ಯ ಅಡಿಗೇವಾಡಿ ಕ& ಧನು ಕಂಡನ., ಕಂಡವನು ಮಾತನಾಡಲಾರದೆ, ಸ್ಥಂಭೀಭೂತ ರದ ಇದಿರಿಗೆ ಕುಳಿತಿದೆ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಹೊಲಗದ್ದೆಗಳ ಕತೆ ನಾಗಿ ನಿಂತನು, “ಸುಧಾಕರ ಅವರಿಬ್ಬರಮೇಲೆ ಅಮ್ಮತವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಗಲಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಆಯಾಸಹೊಂದಿದ ವರ್ಮಿಸು, ನಿಶಾಚರನಾದ ನೀನು ಅವರನ್ನು ನೋಡು, ಇಂತಹ ಆಜಾನುಬಾಹು ಆ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ಕುಟೀರಕ್ಕೆ ಅಭಿಮುಖನಾಗಿ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಪಂಚದ ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ! ಬರುತಿದ್ದನು, ಅವನನ್ನು ನೋಡಿ ಸರತಿಯ ವೈ ಖುಚ್ಛಿತು, ಮನಸ್ಸು ನೂತನ ಸಮಾಗಮದಿಂದ ಭೂಲೋಕವನ್ನು ಸ್ವರ್ಗ ಆ ಪುರುಷನು ಸವಿಾವಕ್ಕೆ ಒಂದು ಒಂದು ಹಾರವನ್ನು ತೆಗೆದು ಲೋಕಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು, ಆದುದರಿಂದ ಅವಳ ಕೊರಳಿಗೆ ಹಾಕಿದನು, ಅದರಿಂದ ಆಸಂದಾತಿಶಯ ನೀನು ಅವರನ್ನು ನೋಡುವವನಾಗು. ” ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಾದ
