326
ಸೇತುವೆ
ಯನ್ನೂ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿಯೇ ಅದು ಬಾಧಿಸುತ್ತಿರಬೇಕೆಂಬುದು ಜಯದೇವನ
ಊಹೆ.
ಆತನ ಮಾತಿಗೆ ಸಣ್ಣನೆ ನಕ್ಕು, ಸುನಂದಾ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದಳು:
"ನಿಮಗೊಂದು ಹುಚ್ಚು!"
ಆ ಮಾತನ್ನು ಪುಷ್ಟೀಕರಿಸಲೆಂದು ತೋರು ಬೆರಳಿನಿಂದ ಗಂಡನ ತೊಡೆಯನ್ನು
ಆಕೆ ತಿವಿದಳು.
"ಏನು ಧೈರ್ಯ!" ಎಂದ ಜಯದೇವ, ಒಳಗಿನ ಸಂತೋಷವನ್ನು ತೋರ
ಗೊಡದೆ, ಗಾಂಭೀರ್ಯದ ಮುಖವಾಡ ಧರಿಸಿ.
ಕಾಫಿಗೆಂದು ಇಳಿದಿದ್ದವರು ಬಂದರು. ಹೊಸಬರು ಯಾರೂ ಹತ್ತಿಲ್ಲವೆಂಬು
ನ್ನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಂಡಕ್ಟರು 'ರೈಟ್'ಕೊಟ್ಟ. ಬರಿಯ 'ರೈಟ್'
ಹಳೆಯಕಾಲದ ಪದ್ಧತಿ. ಹಾಗೆಂದು, ಬಾಯ್ದೆರೆಯಾಗಿ ರೈಟ್ ಹೇಳುವುದರ ಜತೆಗೆ,
ಎರಡು ಸಾರೆ ಗಂಟೆಯನ್ನೂ ಆತ ಬಾರಿಸಿದ.
ಮೋಟಾರು ಓಡಿತು. ಭಾರ ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ವೇಗ. ಕೆಂಪು ಧೂಳಿನ ದಟ್ಟ
ನೆಯ ಮೋಡವೆ ವಾಹನದ ಹಿಂದೆ ರೂಪುಗೊಂಡು ಗಗನದೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿತು.
ಬೀದಿಯ ಎತ್ತರ ತಗ್ಗುಗಳ ಮೇಲೆ ಏರಿ ಇಳಿಯುತ್ತ ಬಸ್ಸು ಧಾವಿಸಿತು.
ಅಂತಹ ಕುಲುಕಾಟವಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಸುನಂದೆಯ ಮೈ ವಾಲುತ್ತಿತ್ತು ಜಯದೇವನ
ಕಡೆಗೆ...
...ಮೂರನೆ ತರಗತಿಯ ಟಿಕೆಟೇ ಸಾಕು, ಎಂದಿದ್ದ ಜಯದೇವ. ಆದರೆ
ವೇಣು ತಂದುದು ಇಂಟರಿನ ಟಿಕೆಟುಗಳು.
'ಇವನ್ನ ಯಾಕ್ತಂದೆ?' ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಆತ ಉತ್ತರವಿತ್ತಿದ್ದ:
'ಇನ್ನು ಇಂಟರ್ ಕ್ಲಾಸೇ ಇರೋದಿಲ್ಲ ಕಣೋ. ಸೆಕೆಂಡು ಅಂತ ನಾಮಕರಣ
ಮಾಡ್ತಾರಂತೆ. ಇಂಟರ್ ಟಿಕೆಟು ತಗೊಳ್ಳೋ ಭಾಗ್ಯ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತೆ ಆಮೇಲೆ?'
ಜಯದೇವನ ತಂದೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದೆ ನಿಂತರು. ಮಗನ ವರ್ತನೆಯನ್ನು
ಸಮರ್ಥಿಸಿದವರು ಸುನಂದೆಯ ತಂದೆಯೇ.
'ರಾತ್ರಿ ಪ್ರವಾಸ. ಕೂತಿರೋದಕ್ಕೂ ಜಾಗ ಇಲ್ದೆ ಒದ್ದಾಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ಬೇಡಿ.
ಇಂಟರ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ನಿದ್ದೇನಾದರೂ ಮಾಡ್ಬಹುದು.'
ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಂತೆಯೆ 'ಒಂದಿಷ್ಟು ನಿದ್ದೆ' ಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಎದುರುಗಡೆ
ಮೇಲು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದವನೂ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೂ ತನ್ನನ್ನೆ ನುಂಗು
ವವರಂತೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆಂದು ಸುನಂದಾ ಮೊದಮೊದಲು ತುಂಬಾ ಸಂಕೋಚ
ಪಟ್ಟಳು. ಬಳಿಕ ಒರಗುವ ಕಡೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ , ಕಾಲು ಮುದುಡಿಸಿ, ಚಾದರ
ಹೊದೆದು ಮಲಗಿದಳು. ಆಕೆಯ ತಲೆಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಜಯದೇವ ಒರಗಿ ಕುಳಿತೇ_
ಕಾವಲು ಕುಳಿತೇ_ನಿದ್ದೆಹೋದ...
