ನ೦. ೨೦೮ ಮತ್ತು ನೀಲಿ ಬುಶ್ ಕೋಟು
೧೪೫
ಆದರೆ, ಹಾಗೆ ಮಾಡದೆ ಮೇಲಕ್ಕೆದ್ದು, ಅವಳ ಬೆನ್ನು ತಡವಿ, ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿದರು.
" ಹೆದರಬೇಡವಮ್ಮ . . . ನಿನಗೇನೂ ಮಾಡೋದಿಲ್ಲ. ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋದಿಲ್ಲ."
ಅಭಯದ ಮಾತುಗಳು. ಪುನಃ—
"ಯಾಕೆ, ಬುಶ್ ಕೋಟು ನಿನಗೆ ಬೇಕಾಗಿತ್ತೆ?"
ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಉತ್ತರ, ಆಕೆಯ ಬಾಳಿನ ಕಥೆಯೇ. ಅದನ್ನು ಹೇಳುವುದುಂಟೆ? ಹೇಳಿ ಪೂರೈಸುವುದುಂಟೆ?
"ಯಾರ ಮನೆಯವಳಮ್ಮ ನೀನು?"
ಅಯ್ಯೋ—ತನ್ನ ಹೆತ್ತ ತಂದೆಯ ಹೆಸರನ್ನೂ ಹೇಳಬೇಕೆ ಇನ್ನು?
ಯಜಮಾನರಿಗೆ ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ನೆನಪಾಯಿತು. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿಅವರೂ ಕಹಿಜೀವನ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದರು. ಬಡತನ ಅವರ ತಮ್ಮನೊಬ್ಬನನ್ನು, 'ಅನೀತಿ' ಎನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಾರುಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಆಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿತ್ತು. ಆ ಪ್ರಪಾತದಿಂದ ಆತ ಮತ್ತೆ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡು ಎದ್ದೇ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ.
ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ಸಂಪಾದಿಸುವುದಕ್ಕೆಂದೇನೂ ಈ ಹುಡುಗಿ ಕದ್ದಿರಲಾರಳು; ಆಂಥವರು ಈ ರೀತಿ ಹೊಯ್ದಾಡುವುದೆಂದಿಲ್ಲ—ಎಂದೆಲ್ಲ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಯಜಮಾನರು ಮತ್ತೊಂದು ಮಾತು ಕೇಳಿದರು:
"ತಮ್ಮ ಇದಾನೇನಮ್ಮಾ ನಿನಗೆ?"
"ತಮ್ಮ—ಎಂಬ ಪದ ಕೇಳಿ ಅವಳು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿದಳು.
"ಹೂಂ. . ."
"ಮನೇಲಿದ್ದಾನೆಯೆ?"
"ಆಸ್ಪತ್ರೇಲಿ."
"ಓ. . .!"
ಯಜಮಾನರಿಗೆ ವಿಷಯ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು.
"ಅವನಿಗೋಸ್ಕರ ತಗೊಂಡಿಯಾ?"
ಹೌದು—ಎನ್ನುವಂತೆ ನೀರು ತುಂಬಿದ್ದ ಶುಭ್ರ ಕಣ್ಣುಗಳೆರಡು ಅವರನ್ನೇ ನೋಡಿದುವು.
೧೦
