೧೪೪
ನಾಸ್ತಿಕ ಕೊಟ್ಟ ದೇವರು
ಆ ಬಳಿಕ ಅವಳು ಹಿಂತಿರುಗಿ, ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ, ಕಾರಖಾನೆಯತ್ತ ನಡೆದಳು.
****
ಹೊರ ಅಂಗಣದ ಬಲಪಾರ್ಶ್ವದಲ್ಲಿತ್ತು ಯಜಮಾನರ ಆಫೀಸು. ನಿತ್ಯದಂತೆ ಅವರೊಬ್ಬರೇ ಇದ್ದರು. ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನ, ನರೆಗೂದಲಿನ, ದಯಾಪೂರಿತವೆಂದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆತ.
ಯಾವ ಧೈರ್ಯದಿಂದಲೋ ಏನೋ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತಳ್ಳಿ, ಶಾರದಾ ಒಳಹೋಗಿ, ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಳು. ಕೆಲಸ ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಯಜಮಾನರ ಮುಂದೆ ಆಕೆ ನಿಂತುದು ಇದೇ ಎರಡನೆಯ ಸಾರಿ.
ಇವಳು ತಮ್ಮ ಕಾರಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಕೆಯೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಊಹಿಸಿದರೂ, ಅವರು ಕೇಳಿದರು :
"ಯಾರಮ್ಮ ನೀನು?"
ಶಾರದೆ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾತು ಬರಲಿಲ್ಲ.
"ಏನಮ್ಮ ಸಮಾಚಾರ?"
ಏನೆಂದು ಶಾರದೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಉತ್ತರವಾಗಿ ಶಾರದೆ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಳು.
ಕಾರಖಾನೆಯೊಳಗೆ ಯಾರೋ ಈಕೆಯನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿರಬೇಕು; ಅಂತಹದೇನೋ ಪ್ರಕರಣ ನಡೆದಿರಬೇಕು - ಎಂದುಕೊಂಡರು ಯಜಮಾನರು. ಹಾಗಾಗುವುದೇನೂ ಅಸಾಧಾರಣ ಸಂಗತಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅವರು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರು. ಆ ಬಳಿಕ ಧ್ವನಿ ಏರಿಸಿ ಕೇಳಿದರು :
"ಏನದು? ಏನು ಹೇಳು?"
ಶಾರದೆಯ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಬೆರಳುಗಳು ಟಿಫಿನ್ ಕ್ಯಾರಿಯರನ್ನು ತೆರೆದುವು.
ಮೈಮುರಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನೀಲಿ ಬುಶ್ ಕೋಟು ಹೊರಬಂದು ತನ್ನ ಯಜಮಾನನ ಎದುರಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿತು.
ಬೆರಗುಗಣ್ಣಿನಿಂದ ಅವರು ಅದನ್ನೇ ನೋಡಿದರು . . .
ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಹುಬ್ಬು ಹಾರಿಸಿ ರೇಗಾಡಿ ಚೀರಾಡಬೇಕೆಂದು ಅವರಿಗೆನಿಸಿತು.
