ಮಣ್ಣಿನ ಮಗ ಗನ್ನು ತಂದ
౧೩
ದೇವಕನ್ಯೆ. ನೋವಿನ ನರಕಕ್ಕೆ ಸಂದರ್ಶನವೀಯುವ ಸುಂದರಿ.
"ಹ್ಞ, ಸಿಸ್ಟರ್. ಯಾತಕ್ಕೆ ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಕಟ್ಕೊಂಡಿದೀರಾ?"
"ನಿಮಗಾಗಿ ಒಂದು ವಸ್ತು ತಂದಿದೀನಿ, ಏನೂಂತ ಹೇಳಿ."
"ಅವುಷಧಿ."
"ಅಲ್ಲ."
"ತಿಂಡಿ."
"ಅಲ್ಲ! ಸೋತಿರಿ. ಕಾಗದ, ನಿಮ್ಮೂರಿಂದ!"
ಊರಿನಿಂದ ಬಂದ ಕಾಗದ. ತಂಗಿ ಸೀತಮ್ಮ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಅಕ್ಷರ ಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದುದು.
ಸಿಪಾಯಿ ಗುಲ್ಡು ಬೀರಣ್ಣನವರಿಗೆ-
"ಅಣ್ಣ ಗುಲ್ಡು,"
ಒತ್ತಾರೆ ಅಂಚಿನ ಮನೆ ಇಸಕಂಟ ಬಂದು ಏಳ್ದ, ಯುದ್ದ ಸುರು
ವಾಗೈತೆ ಅಂತ.ನೀನು ತಕ್ಸಣ ಒಂಟು ಬರಬೈಕೂಂತ ಅಮ್ಮ ಗಲಾಟೆ
ಮಾಡ್ತಾ ಕುಂತವಳೆ, ನೀನು ಕ್ಸೇಮವಾಗಿರತೀಂತ ನನಗೇನೋ
ನಂಬ್ಕೆ ಐತೆ. ಆದರೂ ಅನುಮಪ್ಪಗೆ ಕಾಯಿ ಒಡಸ್ತೀನಿ ಅಂತ ಅರಕೆ
ಒತ್ತಿನ್ನಿ. ಬ್ಯಾಗ್ನೆ ಬಾ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮೈ ಉಸಾರಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲೀವ್ರು
ನಾಲ್ಕೈದು ಜನ ಮಿಲ್ಟ್ರೀಗೆ ಸೇರ್ಕೊತೀವಿ ಅಂತ ಏಳ್ತಾ ಅವರೆ.
ಅವರೇನೂ ಲಾಯಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಜಾಗ್ರತೆ ಬಾ."
ಗುಲ್ಡು ಬೀರಣ್ಣ ಓದಿದ. ಸಹಿಯೇ ಇಲ್ಲದ ಕಾಗದ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಬರೆಯಬೇಕೆನ್ನುವುದೂ ತಿಳಿಯದು ಸೀತೂಗೆ.
ಬರೆದದ್ದೂ ಎಂಥಾ ಕಾಗದ. ಥುತ್.
ಪಕ್ಕದ ಮಂಚದಿಂದ:
"ಬೇಟಾ ಗುಲ್ಡೂ . . ."
"ಹ್ಞ."
"ತಂಗಿ ಬರೆದಿದಾಳಾ ?"
"ಹುಂ."
"ಮುಖ ಬಾಡಿಸ್ಕೊಂಡಿದೀಯಾ. ಕೆಟ್ಟ ಸುದ್ದಿ ಏನಾದರೂ . . ."
