ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.
೧೭೨ ನೋವು
ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಮೌನ.
ಇವರು ಪುನಃ ಮಾತು ಆರಂಭಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಧ್ವನಿ :
" ನನ್ನ ಎಳೆದ್ಹಾಕ್ತೀರಿ ಅಲ್ವೆ? ಟಿಸ್ ಪಿಸ‍್ ಮಾತಾಡ್ಬಿಟ್ರೆ ಹೆದರ್ತೀನಿ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರಾ ?"
ಶ್ರಿನಿವಾಸಯ್ಯಾ ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕರೆದಿದ್ದರು :
" ಅಮ್ಮಾ, ಇಲ್ಬಾ !"
ಕರೆಯುವ ಅಗತ್ಯವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಭಾಗೀರಥಿಯ ಮಾತು ದೊಡ್ಡಮ್ಮನಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿತ್ತು.
ಅವರು ತಕ್ಷಣವೇ ಅತ್ತ ಬಂದರು.
" ಏನೇ ಅದು ಭಾಗೀ? ಏನಾಯ್ತಮ್ಮಾ ?"
ಬಾಗಿಲಿನ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನನ್ನು ಬದಿಗೆ ತಳ್ಳಿ ಭಾಗೀರಥಿ ಪಡಸಾಲೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದಳು, " ಹೊರಡಿ ! ಹೊರಡಿ ಇಲ್ಲಿಂದ !" ಎಂದು ಚೀರುತ್ತ.
ಕುಳಿತಿದ್ದ ಗಂಡಸರು ಥಟ್ಟನೆ ಎದ್ದು ನಿಂತರು.
ಭಾಗೀರಥಿ ಕೂಗಾಡುತ್ತ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದಳು.
ಅತಿಥಿಗಳು, ಶ್ರಿನಿವಾಸಯ್ಯನವರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಜಗಲಿಯತ್ತ ಸರಿದರು.
ಶ್ರಿಪಾದನನ್ನು ಗೋವಿಂದ ಕರೆದೊಯ್ದ. ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಸೂಚನೆಯಂತೆ ಬೀರ ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಓಡಿದ, ' ಚಿಕ್ಬುದ್ದಿಯೋರನ್ನು' ಕರೆದು ತರಲು.
ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣುಮೂತಿ೯ ಅಂದರು :
"ఇದೊಳ್ಳೇ ಗ್ರಹಚಾರವಾಯ್ತಲ್ಲ."
ಮೋಹನರಾಯರೆಂದರು :
" ಹಿಸ್ಟೀರಿಯಾ."
" ದೊಡ್ಡದಲ್ಲ ಅಂತೀರಾ ?"
" ಹಿಸ್ಟೀರಿಯಾ ವಿಷ್ಣುಮೂತಿ೯ಗಳೇ, ಸೋಂಕು ಜಾಡ್ಯ ಅಲ್ಲ."
" ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ-”
" ಸೋಂಕು ಜಾಡ್ಯವಲ್ಲ ಅಂದೆ."
" ಹಾಗಾದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿ."
" ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಮನೆಯಳಿಯ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಂತ ನಿಮ್ಮ ಯೋಚ್ನೆ.
ನಗರದಲ್ಲಿ ಅವನೂ ವಕೀಲನಾಗ್ತಾನೆ. ನನ್ನ ಮಗೂನ ಮಾತ್ರ-"
" ಇಂಥಾದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಯಾರಾದರೂ ಹೆದರ್ತಾರೆಯೆ ವಿಷ್ಣುಮೂರ್ತಿಗಳೇ ?"
"ಸరి, ಬಿಡಿ."]
అತಿಥಿಗಳು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ರತ್ನಗಂಬಳಿಯ ಮೇಲೆ ಆಸೀನರಾದರು.
ಶ್ರಿನಿವಾಸಯ್ಯ ಅಂಗಳಕ್ಕಿಳಿದು, ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಬೀರನನ್ನು ನೋಡಿದರೂ ಮಾತನಾಡಿಸದೆ, ತಾವೊಬ್ಬರೇ ಅತ್ತ ಇತ್ತ ನಡೆದರು.
ಗಿಡಗಳಿಂದ ತಾವು ಆಯ್ದ ಎಲೆಗಳೊಡನೆ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಒಳಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ನೇರವಾಗಿ ದೇವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಆ ಎಲೆಗಳನ್ನು ತೇದು ರಸ ಹಿಂಡಿದರು. ಅದಕ್ಕಿಷ್ಟು ನೀರು
