ರವಿ:- ಬಾರಯ್ಯ, ರಮಾನಂದ! ಇದೇನಿ೦ದು ಇಷ್ಟು ವಿಳಂಬ ಮೂಡಿದೆ?
ರಮಾ:- ( ನಿಯತಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಕಿರುನಗೆಯಿಂದ ): "ಏನಣ್ಣ? ವಿಳಂಬವೇಕೆ೦ದೆಯ? ಸಂಶಯವಿಚಾರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅಣ್ಣನು, ವಿಚಾರ ವಿಮರ್ಶೆಯಿಂದ ಚಾಂಚಲ್ಯವನ್ನುಳಿದು, ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನೆಂಬ ಸಂತೋಷದಿಂದ, ವಿದ್ಯಪ್ರಭಾವವರ್ಣನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪಮಾತ್ರದ ಹೊತ್ತನ್ನು ಕಳೆದೆನು."
ರವಿ:- ಮಹನೀಯರ ಸಂಗತಿಯೇ ಶ್ರೇಯಸ್ಕರವಲ್ಲವೆ? ಮಹಾತ್ಮನಾದ ನಿನ್ನ ಸಹವಾಸ-ಸದುಪದೇಶ ಬಲಗಳಿ೦ದ ಸ೦ದೇಹ ನಿವೃತ್ತಿಯೂ, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯೂ ಉಂಟಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನು?
ರಮಾ:-ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟರ ಮಹಾತ್ಮೆಯೇನಿರುವುದು? ಹೀಗೇಕೆ ಹೇಳುವೆ?
ರವಿ:- ಏನು-ಏಕೆ ಎಂದರೆ, ನಿನ್ನ೦ತೆ ಸರಸಪ್ರಸಂಗದ ಕೌಶಲ್ಯವು ನಮ್ಮಂತಹರಿಗೆ ಉಂಟಾಗುವುದೇನು? ಹೇಳು, ನೋಡುವ.
ರಮಾ:- ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಇದೆಯೆಂದು ಹೇಳಬಾರದು. ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಉಂಟಾಗುವುದು.
ರವಿ:- ( ತಲೆಯನ್ನಲ್ಲಾಡಿಸಿ ) ಅದೆಲ್ಲಾ ಸುಳ್ಳು ಮಾತು. ಇದಕ್ಕೆ ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಪಾತ್ರನು.
ರಮಾ:- ಅದೇಕೆ, ಹಾಗೆ ಹೇಳುವಿರಿ?
ರವಿ:- ಅದೇಕೆ೦ದರೆ- ಗುರುಗಳ ಪೂರ್ಣಾನುರಾಗಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರನಾದವನು ನೀನೊಬ್ಬನೇ, ಆದುದರಿಂದಲೇ, ಸರಸ ಪ್ರಸಂಗದ ಆರ್ಹತೆಯು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಇರುವುದೆಂದನು.
ವಿದ್ಯಾ:- ( ನಕ್ಕು ) ಅಯ್ಯ ಪಂಚ ಭೂತಾತ್ಮಕವಾದ ಈ ದೇಹವು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸತ್ವಗುಣಾತ್ಮಕವಾದ ಸೃಥ್ವಿಯನ್ನೂ,
