ಪುಟ:Abhaya.pdf/೩೧೫

೩೧೦

ಅಭಯ

⁠ಸುಂದರಮ್ಮ ನಗುತ್ತ ಅಂದರು:
⁠"ಹೋಗಲಿಬಿಡಿ ನನ್ತಮ್ಮನಿಗೆ ನಾಚಿಕೆ ಜಾಸ್ತಿ.ನಾನೇ ಕೇಳ್ತೀನಿ.
ನನ್ನ ತಮ್ಮನ್ನ ಅಳಿಯನಾಗಿ ನೀವು ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು"
⁠"ಅದಕ್ಕೆ, ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ಭಾಗ್ಯ ಮಾಡಿದಬೇಕು ಸುಂದರಮ್ಮ."
⁠"ಆ ಭಾಗ್ಯ ನೀವು ಮಾಡಿದೀರಿ. ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಈತ ಮದುವೆ
ಯಾಗೊಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದ ಈಗ ಮದುವೆಯಾದರೆ ನಿಮ್ಮ ಹುಡುಗಿ ಒಬ್ಬಳನ್ನೇ
ಅಂತ ಹಟ ಹಿಡಿದಿದ್ದಾನೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಾಯಿನ ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದಾನೆ."
⁠"ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಯಾವ ಹುಡುಗಿ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ".
⁠"ಅಷ್ಟೂ ಊಹಿಸ್ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಆಗೊಲ್ವೇನ್ರಿ? ನಿಮ್ಮ ಆಸಿಸ್ಟೆಂಟ್
ಮೇಲೆಯೇ ಅವನಿಗೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಗಮ್ಮನ್ನ ನಿಮ್ಮಿಂದ ತಪ್ಪಿಸ್ಬಿಟ್ರಿ ಅಭಯ
ಧಾಮ ಹ್ಯಾಗೆ ನಡಿಯುತ್ತೆ ನೋಡ್ಭೇಕೂಂತ ಆತನ ಹಟ ಹ್ಯಾಗೂ ಅಭಯ
ಧಾಮದಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ".
⁠ದುಃಖದ ಸಂತೋಷದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮರೆಸಲು ಸರಸಮ್ಮ ಗಟ್ಟಿ
ಯಾಗಿ ನಕ್ಕರು. ಸೋಮಶೇಖರನೂ ನಕ್ಕ ಸರಸಮ್ಮ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿನಿಯ
ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗುತ್ತ ಕೇಳಿದರು.
⁠"ಇದೊಂದೂ ತಮಾಷೆ ಅಲ್ಲಾಂತ್ಲೇ ತಿಳಕೊಳ್ಲಾ?"
⁠"ಹೌದು ಸರಸಮ್ಮ. ಯುಗಾದಿ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮದುವೇಂತ ಗೊತ್ತು
ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಹುಡುಗೀನ ಒಪ್ಪಿಸಿ. ಆಕೆ ತಂದೇನ ಕರೀರಿ."
⁠ತುಂಗಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವಳೆಂಬುದು ಸರಸಮ್ಮನಿಗೆ
ಖಚಿತವಾಯಿತು. ಭಾರವಾದ ಹೃದಯದೊಡನೆ ಅವರು ಎದ್ದು ನಿಂತರು.
⁠"ಆಗಲಿ. ಇವತ್ತೇ ತುಂಗನ ಕೂಡೆ ಮಾತಾಡ್ತೀನಿ. ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ
ಅವರ ತಂದೆಗೆ ಬರೀತೀನಿ."
⁠"ಅಂತೂ ನಮ್ಮ ಬೀಗರಾದಿರಿ. ಮನೆಕಾರಿನಲ್ಲೇ ಹೋಗೋಣ ಬನ್ನಿ"
⁠-ಎಂದರು ಸುಂದರಮ್ಮ ನಗುತ್ತ.
⁠ತನ್ನ ಭಾವನ ಆ ಕಾರನ್ನು ಪುಟುಕೋಸು ಕಾರೆಂದು ತುಂಗಮ್ಮ
ನೊಡನೆ ತಾನು ಅಂದದು ನೆನವಾಗಿ ಸೋಮಶೇಖರ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೇ
ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ.