ಚಿರಸ್ಮರಣೆ so లచే్పు, తాను వాపిలగోవా మెఎలగ దాృషి జెరిసిదా. లవెనో తెమ్మెందిరో) ಆಗಲೆ ಅಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ಇನ್ನೊಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ತಣ್ಣನೆಯ ನೆಲದ మెలలో ఒరిష్మా జాజి లక్ష్పాచినో తెందే వాపిలగిద్దా, ఆ3 పిడిడాసే బందిdలిల ಎಂಬುದು ನೋಡಿದೊಡನೆಯೇ ಅಪುವಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಕುಡಿಯದೆ ಇದ್ದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹಾಗೆ ಆತ ಊಟಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ದಣಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪದ್ಧತಿ. ಆ ದಿನವಷ್ಟೇ ಅಜ್ಜಿ ಬಂದುದರಿಂದ ತನಗೆ ಹೊಡೆತ తెచ్చితేంబుదాణ అబ్పేవిగే గణత్తితే, ಮಗ ಬಂದುದನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆಯೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತಾಯಿ ಹೇಳಿದಳು; "ಬೆಳಗಾಗ್ನೆಕಾದರೆ ಆ ಚಿರುಕಂಡ ಬಂದು ಕರಕೊಂಡು ಹೋದ. ಅದೇನು dథాయణల, వినాపి జీలzవణt." "ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗಿದ್ದೆ?" ఎందా శీలళిదా ఆబ్పెచినో తెందే, 'చిటు తెప్పిదోయే వాహికెట తెచేణ్పల ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತನ್ನ ನೋಟದಲ್ಲೆ ಸ್ಪಷ್ಟಗೊಳಿಸುತ್ತ. ಅಪು ತನ್ನ ಅಂಗಿ ತೆಗೆದು ಗೂಟಕ್ಕೆ ನೇತು ಹಾಕಿದ. ಅದರ ಕೆಳಗೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ದೀಪವನ್ನು ಹೊಗೆ ಅಂಗಿಗೆ ತಗಲದಂತೆ, ಬದಿಗೆ ಸರಿಸಿದ. బెలెగ లుతేరా ఒరలిలవేందా అబ్పేవినో తె0దోగ రేలగి3ు. "లదోపి యావా పిడెగాడిగణ యేణలగిదో నిరినో?ఎలి చేణశిలి లలిలతిర్క్లి?" చేణలలి ఆలేయువా వాహితినిందా లఖ్పెచిగ లవావాహినవాయ3ు. ఆకె బాయు తేdదా. జయశండా జెలభిదా దాన్నేల వినోణ తేడావరినోదో తిళిసిడా, "5οο!" ಎಂದು ಅವನ ತಂದೆ ಹುಂಕರಿಸಿದ, ಮಾಸ್ತರರ ಹೆಸರು ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಆತ పివాషినాదానేందోు అబ్పెచిri |్చజ్చెవాయుతోు. ಅಜ್ಜಿಗೂ ಮಾಸ್ತರೆಂದರೆ ಇಷ್ಟ ಒಂದೆರಡು ಸಾರೆ ಆಕೆ ಹಗಲು ಹೊತ್ತು ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ, ತಾಳೆಯ ಗರಿಯಿಂದ ತಡಿಕೆ ಹೆಣೆಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದಾಗ, ಆ శాదియాగి బందో వాహిన్క్రియ తేడెదు నింకెు ఆశీయన్న వాహికెనాడిసిడాయే. తెంబా వినోయనెంబెన్నె "జా వీడిదోు యేణలగి" ఎందdణ బిలడె చారిదిద్దాయ. ಆ ಮಾಸ್ತರರ ಮಾತು ಬಂತೆಂದು ಅಜ್ಜಿ ಕೇಳಿದಳು; "ಅವರಿನ್ನೂ ಸ್ವಂತ ಅಡುಗೆ ಮಾಡೊಂಡೆ ಇದಾರಾ?" "ಹೂ೦.. ಇನಾರು ಮಾಡ್ತಾರೇಂತ ತಿಳ್ಕೊಂಡೆ?"
