ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.
132 ಕಥಾಸಂಗ್ರಹ-೪ ಜಯ ಭಾಗ ದ್ದು ಕೊಂಡು ಅಡಿಗೆಯ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡನೋ ? ಬೋಳೆಯರೋಜನು ಬಂದು ನಿನಗೆ ತಿಥಿವಾರಗಳನ್ನು ಹೇಳನೋ ? ಮುನ್ನೀರೆರೆಯನು ನಿನಗೆ ನೀರುಗಳನ್ನು ಒದಗಿ ಸನೋ ? ಸಗ್ಗಿ ಗರೆರೆಯನು ನಿನ್ನ ಪಾದಸನ್ನಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದಿರನೋ ? ಜವನು ನೀನಟ್ಟಿದೆಡೆಗೆ ಓಡನೋ ? ಪೊನ್ನೊಡೆಯನು ನಿನ್ನ ಬೊಕ್ಕಸದಲ್ಲಿ ಧನವು ಮುಗಿದರೆ ತತ್ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ತಂದು ಸುರಿಯನೋ ? ನಿರುತಿಯು ನಿನ್ನ ಪಾದವನ್ನು ಒರಸಿಕೊ ಳ್ಳುವ ಪಾವುಡವನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿರನೋ ? ರಂಭಾದ್ಯಪ್ಪರಸ್ತ್ರೀಯರು ನಿನಗೆ ಒಲಿ ಯರೋ ? ಕೀಳು ಮೇಲಿನ ಲೋಕಗಳವರು ನಿನ್ನ ಆಳುಗೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ನಿಂತಿ ರರೋ ? ವಿಮಾನವು ನೀನು ಹೇಳಿದಲ್ಲಿಗೆ ತೆರಳದೋ ? ನಿನ್ನ ಮುಖಕಮಲಗಳಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ಉತ್ಸಾಹಶೂನ್ಯತೆಗೆ ಕಾರಣವೇನೆಂದು ಕೇಳಿದನು.
- ಆಗ ರಾವಣನು ತಂಗಿಯಾದ ಶೂರ್ಪನಖಿಯ ಕಿವಿಮಗುಗಳ ಛೇದನದಾ ರಭ್ಯ, ಯುದ್ದದಲ್ಲಿ ರಾಮನಿಂದ ತನಗಾದ ಅಭಿಮಾನಹಾನಿಯ ವರೆಗೂ ನಡೆದ ಸಂಗ ತಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಲು; ಕುಂಭಕರ್ಣನು ರಾವಣನನ್ನು ಕುರಿತು--ಎಲೈ, ಅಣ್ಣನೇ, ಕೇಳು ; ಪರರ ಹೆಂಡಿರ ಆಶೆಯಿಂದ ಇಂದ್ರಾದಿ ದೇವತೆಗಳೂ ಕೊಳುಹೋದರು. ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಕಾಮನು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಹಿತನೆಂದು ತಿಳಿಯಬೇಡ, ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಜಾಣನಾದವನು ತಾನೇ ತನ್ನ ಬುದ್ದಿ ಯಿಂದ ಯುಕ್ತಾಯುಕ್ತಗಳನ್ನು ಯೋಚಿಸಿ ತಿಳಿದು ಸನ್ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬೇಕು. ಒಂದು ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಸದಸದ್ವಿವೇಚನಾ ಶಕ್ತಿಯು ತೋಚದಿದ್ದರೆ ಆಪ್ತರಾದ ಬಂಧು ಮಿತ್ರರು ಮುರಿದು ಹೇಳಿದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಿಗಳನ್ನಿಡಬೇಕು. ಹಾಗೆ ನಡೆಯದಿದ್ದರೆ ನಿಜವಾಗಿ ತನ್ನ ಪ್ರಾಣಗಳಿಗೆ ಅಳಿವು ಸಂಭವಿಸುವುದು, ಸದ್ಧರ್ಮವು ಆಚಾರವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವುದು, ಕೀರ್ತಿಯು ಧರ್ಮ ವನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿರುವುದು, ಸಿರಿಯು ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಂಬಿಡದಿರುವುದು, ಲೋಕಗ ಇನ್ನು ಕಂಪನಗೊಳಿಸುವ ನಮ್ಮ ತಪಸ್ಥ ಇಂದ್ರಾದಿಗಳನ್ನು ಬಡಿಯುವ ನಮ್ಮ ಭುಜ ಬಲವೂ ಶಿವನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವ ನಮ್ಮ ಧೈರ್ಯವೂ ಕುಡಿಯೊಡೆದು ಹಬ್ಬುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ಕೀರ್ತಿಲತಾ ಸಮರಹವೂ ಇವುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಲೋಗರನ ಮಡದಿಗೆ ಬಗೆಯಳುಕಿ ದುದರಿಂದ ಬಯಲಾಗುವ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬಂದುವು. ಸುರರು ನಮ್ಮನ್ನು ಶಪಿಸುವರು. ತನ್ನ ಗಿರಿಯನ್ನು ಕಿತ್ತ೦ದಿನಿಂದ ಐಮೊಗನ ಕೃಪೆಯು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿರು ವುದು, ದಿಗೀಶರು ಭೀತಿಯಿಂದ ಕಾರ್ಯಸಾಧನೆಗಾಗಿ ನಮಗೆ ಕರಗಳನ್ನು ಮುಗಿ ಯುತ್ತಿರುವರು. ನಿನ್ನ ಅಂತಃಪುರದಲ್ಲಿ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷ ಜನ ಸತಿಯರಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಕುಲಕ್ಕೆ ಮೃತ್ಯು ಪ್ರಾಯಳಾದ ಈ ಹೆಣ್ಣಿನ ಮೇಲಣ ಆಶೆಯು ನಿನಗೇಕುಂ ಟಾಯಿತು ? ಈ ಸೀತೆಯು ಸಾಕ್ಷಾ॰ ೬ಯು, ರಾಮನು ಸರೋಜಭವನ ತಾತ ನಾದ ವಿಷ್ಣುವು. ಈತನು ನಮ್ಮ ಪಿತಾಮಹನಿಗೆ ಪಿತಾಮಹನಾದುದರಿಂದ ಈತನಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ಕಲಹಾಪೇಕ್ಷೆಯು ಬೇಡ, ಈತನು ವರುಣಯಮೇಂದ್ರಾದಿಗಳ ಹಾಗಲ್ಲ, ಬಲು ಬಲ್ಲಿದನು. ಈ ವರೆಗೂ ರಣದಲ್ಲಿ ಮಡಿದುಹೋದವರು ಹೋಗಲಿ, ಉಳಿದಿರುವವರ ಸ್ನಾ ದರೂ ಬದುಕಿಸಬೇಕೆಂಬ ಅಪೇಕ್ಷೆಯು ನಿನ್ನಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಈ ಸೀತೆಯನ್ನು ಕರೆದು
