ಪುಟ:ಕನ್ನಡದ ಬಾವುಟ.djvu/೧೮೧

ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್ದಿಂದ
ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.

________________

೧೪೮ ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲನೆ ತೇಲಿ, ಆಳದಲಿ ಮಲೆಯೆಡೆಯೊಳಲುಗದೆಯೆ ಅಲುಗಿ, ಕಡಿದು ಬಂಡೆಗೆ ಬಂದು, ನೆಗೆದು ಬೆಳ್ಳ೦ಗೆಡೆವ ನೀರ್ - ಬೀಳ ಬೆಳ್ಳು! ಕಡೆದ ನೊರೆ, ಚಿಗಿನ ನೊರೆ, ತೂರು ನೊರೆ, ಕುದಿವ ನೊರೆ, ಬೆಳ್ಳಿನೊಳ್ ಬೆಳ್ಳು! ಆ ಬೆಳ್ಳು, ಆ ತೆಳ್ಳು, ಆ ಮೆಲ್ಕು- ನಿನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಬಾಳಿನೊಳ್ಳು; ನೀರ್ -ಬೀಳ ಬೆಳೊ ರೆಯ ಬಿಸಿಲ ಬೆಂಗಳಾ ಮಳೆಬಿಲ್ಲ ತಳ್ಳು ! ಬೆಳ್ಳಿ , ತೀರ್ಥಗಳೊ, ಧರಧರದ ತಿರುಳೊ, ಸಾಡುವರ ಪುರುಳೋ, ಒಳನಡದ ಕಲೆಯೊ, ಕುಸುರಿಗೆಲಸದ ಸಿಲೆಯೊ, ಆ ನಯವೊ, ಮೆರುಗೋ ! ನಿನ್ನ ಚಿಣ್ಣರ ಸೊಬಗೊ, ಬೆಡಗೊ, ಮೆಲ್ಲೆದೆ ತಣೋ, ಕೊಡುಗೈಯ ಬಿಡೋ ! ಓ ಎನ್ನ ತಾಯಿ, ಕನ್ನಡ ತಾಯಿ, ನಮ್ಮವ್ವ, ದೇವಿ, ಸಮಾಜ್, ನಿನ್ನನರಸುತ ಸುಳಿವ, ನೋಂಪಿಯೆನೆ ನಿನ್ನೊಲುಮೆ-ನಾಡನೊಳಕೊಳುವ, ನಿನ್ನ ಚೆಲುವನು ಸವಿವ ಮಗುವಾರು ತಣಿಯದನು, ಹಾಡಿ ಕುಣಿಯದನು. ಭಕ್ತಿಯಲಿ ತಲೆದೂಗಿ ಬಾಗಿ ಮಣಿಯದನು ! ಚೆಲುವು ಕಣಿ ಕಾರಾರನೆದೆ ತುಂಬಿ, ಗೋಕರ್ಣದಲ್ಲಿ ಮಿಂದು, ಸಂದು, ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಂಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದು, ಮಂಗಳೂರಿನ ಒಂದು ನಂಟರಲಿ ನಿಂದು, ಚಾರಾಡಿ ಘಾಟಿಯನು ಬಳಬಳಸಿ ಮೇಲೇರಿ ಬಂದವನು ಕಂಡೆ, ಕಂಡೆ ! ಮೇಲೆ ತಿಳಿಯಾಕಾಶ, ಸುತ್ತಲೂ ಬೆಟ್ಟ - ಸಾಲ್ - ತೋಳ ತೆಕ್ಕೆಯಲಿ ಕಣಿವೆಯೇರುವ ಕಾಡು, ದಟ್ಟಡವಿ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಾಡು, ಮರದ ಮರೆಯಲಿ ದುಮುಕುವಬ್ಬಿಗಳ ದಬ್ಬಿ ಹರಡಿದ ಕೂಗು ಕೊರಲು ! ಕಂಡೆನಾಕೆಯನಲ್ಲಿ, ದೂರದಲಿ, ಕಣ್ - ಪುಣ್ಯ ಮಿಂಚಿ ಮರೆಯಾಯ್ತು! ಕನ್ನಡದ ಆ ನೋಟ, ದೇವಿಯಾ ದರ್ಶನಂ ಪೊಳೆ ದು ಬಯಲಾಯ್ತು! ಎವೆ ಹೊತ್ತಿನಾ ನೋಟ, ಸವಿನೋಟ, ಸವೆಯದೆದೆ- ಚಿಮ್ಮುತಿದುದಿನ್ನೂ ! ಅನ್ನುತಲೋಕದ ಮಾತೆ, ಅಳಿಯದಳ, ಬಾನ್- ಬಾಳ ಸೆರೆಗಳ ತಾಯಿ, ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಪೊನ್ನ ಮುಡಿ, ಸದಿದರಿಲ ಹೆಂಪು, ಬೆಳಾವರೆಯು ಪೊಂಗ ! ಸುತ್ತಲುಂ ಪೊನಾಡ ಕನ್ನಡದ ಪರ ನಡಿಗಳ್, ಸಾವನೊದೆದು ಬೆಳi, ಕನ್ನಡದ ಮಕ್ಕಳೆ ಕನ್ನಡದ ಪಾಲೆರೆದು ಬಾ ಬಾಳ್ ಪೊಯು, ಬಾಳ್ಳವರು, ಮೆರೆವವರು, ಪೆರ್ - ನೋಟ ! ಪಿರಿಯ ತಾಯಮ್, ಪಿರಿದು ಮಕ್ಕಳಲ್! ಕಪ್ಪು ಹೆಸ್ಸಿನ ಕುರುಳ ಕರ್ಮುಗಿಲ ಬಸಿರಿಂದ ತೊಟ್ಟನೊಡೆಹೊಮ್ಮಿ, ಬಾನ ಈ ಕರೆಯಿ೦ದ ಆ ಕರೆಗೆ ಚಿಮ್ಮಿ, ಒಡನಡಗುವುದೆ ತೇಜಂ, ಆ ತೇಜುದುರಿಯಂತೆ ಕಣ್ಣುಳ್ಳಿ, ಹೊರಗಡಗಿ, ಒಳಗಿರುದಿನ್ನು ೦. ಇದೊ ಬಂದೆನೀ ಹಾಳು ಹಂಪೆಗಿಂದರಸುತ್ತ, ಒಳಗಿರುದಿನ್ನು ೦ಒಳಗಿದ್ದು ಹೊರಗಣೆ ಕಾಣಿಪುದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ತಾಯ ನೋಟ೦.