ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಗೀತಾ ಪಠನವಿರಬೇಕು. ಇವರ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನಾನು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಊರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬರುವಾಗ ಭಾಸ್ಕರಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ತಂಗಿಯ ಮಾತೃಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಸೇವಾ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದುದರಿಂದ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಇವಳನ್ನೂ ನಾವು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲವೆ? ಆಗಲೇ ಮಾತುಗಳು ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದರೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆನು. « ಹೀಗೆ ನಾನು ಅವಳು ಏನೇನನ್ನೂ ಬರೆಯುತ್ತಲಿರುವಂತೆ ಕೇಳಿದ್ದೆನು, ಈಗ ಇದಿರಿಗಿರುವ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ ಹೊರಗೆ ಬಂದು 6• ಢಿಯಾಗಿರಬಹುದು, ತಮ್ಮ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಲಿಲ್ಲವೆಂಬುದನ್ನು ನೋಡಿ ಸ್ವರ್ಣಾ ಇದರ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಶೋತ್ತರಗಳು ನಡೆದು ಬಾಯಿಯವರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿತು, ಕೂಗಿಹೇಳಿದರು - ಅವರವರಿಗೆ ತೋರಿದಂತೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳ ತೊಡಗಿದರು, ಅವು «ಏನೆಜ್ವಾಲೆ! ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆಯೇನು ?” ಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನನ್ನ ಮಾತುಗಳೇ (ಹೊಗಳಿಕೆಗಳು) ತುಂಬಿ ನಾನು:-(ಮರೆಯುವುದೆಂದರೆ ಹೇಗೆ? ನೆನಪಿಗೆ ನಿಲ್ಲದು ದುದರಿಂದ ನನಗದನ್ನು ಕೇಳುವಷ್ಟು ಸಹನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ದನ್ನು ನೆನಸುವುದಕ್ಕೂ, ನೆನಪಿನಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ನೆನಸದಿರುವು ಕೂ\ಹೇಳಿದೆನು,-ಭೇಷ್ ! ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಗಳೂ ಭಟ್ಟ ದಕ್ಕೂ ಆದೀತೇ? ” ಎಂದೆನು. ಅದಕ್ಕವಳತಂಗಿ,-ಅಸಿತಾ ರಾಗಿದ್ದೀರಿ, ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಸ್ತುತಿಪಾಠಗಳಲ್ಲಿ ಮೀರಿಸು ಬಾಯಿ, ಅವಳೇನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವಳ? ಏನನ್ನು ಬರೆಯು ತ್ತಿರುವಿ), ಅಕ್ಕಾ !* ನೀವೂ ಇದನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸಮಾಡಿದಿರೇನು ? ತಿರುವಳು ?”ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು, ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಎಷ್ಟು ದಿನಗಳಿಂದ ?” ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಮಾತನ್ನು ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ತಾಯಿಯ ಅಕ್ಕ ( ಮಾತೃಭಗಿನಿ ) ಅದೇನೇನನ್ನ ಬರೆವಳೋ ಬೇರೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನೆತ್ತಿದರು. ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು? ಒಂದೆ, ಎರಡೆ, ಯಾವಾಗಲೂ ಯಾವುದ - ನನಗೆ ಒಂದು ಅವಸರದ ಸಣ್ಣ ಕೆಲಸವಿದ್ದುದರಿಂದ ಕುಳಿ ನಾದರೂ ಬರೆಯುತ್ತಲಿರುವಳು. ' ಕತೆಗೆ ನಾವು ಹೇಳುವ- ತಿದ ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ. ಮಾಡುವ ಮಾತು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೂಡಬರೆದ: ಬಿಡುವಳು. ಹೋಗುತಿದ್ದೆನು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಓದು ಬರಹವೆಂದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಊಟನಿದ್ರೆಯೂ ಬೇಡ. - ಸ್ವರ್ಣೆ:--ಸಾಕು, ಬ್ಯಾಳಿ! ಸಾಕು, ನಿನ್ನ ಜನ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥಕ ಅಸಿತೆ'-ಅದೇನಿಷ್ಟು ಬರೆಯುವಳು? ಏನಾದರೂ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ, ನನಗೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷ, ಬಾ, ಬಾ, ಸ್ವಲ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಳೋ? ಮತ್ತೇನಾದರೂ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಓದುತ್ತಿರು ಹೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಮಾತಾದರೂ ಆಡು ವಳೊ ? ನನಗೆ ಹಿಡಿಯಲಾರದಷ್ಟು ನಗು ಬಂದಿತು. ಆದರೂ ಬಹು ಕಷ್ಟ ಮಾ|| ಭಗಿನಿ:-ಮೊದಲಾವ ಪರೀಕ್ಷೆಗಾದರೂ ಕುಳಿತಿದ್ದ ದಿಂದ ತಡೆದು, ಬಾಯಿಗೆ ಶರಗನ್ನು ಅಡ್ಡವಾಗಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ರಲ್ಲವೇ-ಈಗ ಮತ್ತೊಂದು ಸುಕ್ಷೆಯನ್ನು ವುದು;-ಲೇಖನ ನಿಂತೆನು, (ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಮಾತ್ರ,) ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳಿರಿ, ಒಂದು ವಾಚನಗಳೇನೋ ದಿನಂಪ್ರತಿ ಊಟ ನಿದ್ರೆಯ ನಿಯಮದಂತೆ, ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಹೇಳಲು ಮರೆತು, ನಮ್ಮ ಸೋದರಿಯರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ನಿಯಮದಿಂದಲೇ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು, ಅಪಚಾರಸಟ್ಟೆನು, ಮೊದಲು ಅವರ ಅಲ್ಪ ಪರಿಚಯವ ಯಾರೂ ಶಿಕ್ಷಕರಿಲ್ಲದೆ, ಒಬ್ಬರ ಕೈಯಲ್ಲಿಯೂ ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಸ್ಟಾದರೂ ನಮ್ಮ ಸೋದರಿಯರಿಗ ಉಂಟು ಮಾಡಿರಬೇಕಾಗಿ ದೆಯೇ ಇತರ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ದ್ವಿತು, ಮರೆವಿಗೆ ಯಾರೇನು ಮಾಡುವರು ? ಈಗಲೂ ಹೇಳು ಹೊ೦ದಿರುವಳು. ವೆನು, ಸ್ವರ್ಣಾ ಬಾಯಿ, ಇಲ್ಲಿಯ ಬಾಲಿಕಾ ಪಾಠಶಾಲೆಯ - ಸ್ವರ್ಣ:-( ತಲೆಯನ್ನು ಕೊಂಕಿಸಿ ) -ಕ್ವಾಲೇ ! ಬರ ಸಹಾಯೋಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿಯಾಗಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಸಲ್ಪ ದಿನ ಬಾರದೇನಿಲ್ಲಿ? ಗಳಾಗಿದ್ದುವು, ಬಂದಾ ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದ ತಮ್ಮ ಊರಿನ ನಾನು:-( ಕುಳಿತಿದ್ದಂತೆಯೇ ) ಸಲ್ಪ ವಿಳಂಬ -- ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ಸ್ನೇಹಿತರಾದವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಾಸವಾಗಿ ಅಸಿತಾಬಾಯಿ:-IC ಏನು ಬರೆಯುತ್ತಿರುವೆ, ನಮಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದ್ದಳು, ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿಯ ಹೊತ್ತು ಹೋಗದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬಾರದೇ?” ಮಾತ್ರ-ಇಲ್ಲಿಗೆ, ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು, ಇವರಿ - ನಾನು:-(ಕಾಲಯಾಪನೆಗಾಗಿ, ಏನೇನಾ ದರೂ ಬರೆದರೆ ಬ್ಬರು ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರೂ ರಾಜನಗರದ ವಿಧವಾಟ್ರಮ ವ್ಯಾಸಂಗ ಸರಿ, ಮಾಡಿದವರು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮಿಗಿಲು, ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ನುರಿತವರು ಮಾತೃಭಗಿನಿ: -ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಬರೆದಿರುವಳು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪೋರನಿಯ ಮೆಲ್ಕು ಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಚದುರೆಯರು, ಕುಶಲ ಹೇಗೆ ಹೇಳಲಾದೀತು? ಕಲಾ ನಿಪುಣರೂ ಅಹುದು, ಇನ್ನೂ ಇವರ ವಿಷಯಕ ಅಸಿತ:-ಸರಿ; ಸರಿ, ಬಹಳ ಸಂತೋಷ, ( ಸ್ವರ್ಣಾಬಾಯಿ ವಾಗಿ, “ಮಹೋದಾರಗುಣಸಂಪನ್ನೆಯರು, ಪರೋಪಕಾರ ಯನ್ನು ಕುರಿತು ) ಅಕ್ಕಾ! ಈಗ ೪-೫ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಸ್ವಾರ್ಧತ್ಯಾಗ ಮಹಾಮಂತ್ರವೇತ್ತರು, ದಯಾಶಾಲಿನಿಯರು
