೧೨೮ ಕೋಹಿಸುಕು ಉಷವನಕ್ಕೆ ಪಾರ್ಶ್ವದಲ್ಲಿದ್ದ ಕದಂಬ ವೃಕ್ಷದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ “ ಸಖಿ ಹೇ ಕೇಶಮಧನ ಮುದಾರ ೨” ಎಂದು ಹಾಡುತ್ತ ನಗುತ ನಗುತ ವಿಕಾಸಕುಮಾ ರಿಯು ನವದಂಪತಿಗಳೆದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಳು ಅಮರಸಿಂಹನು ಹಿಡಿದಿಡ್ಡ ಅಂಬಾಲಿಕೆಯ ಕಾಲನ್ನು ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಎದ್ದು ನಿಂತುಕೊಂಡನು. ಅಅಜಿಇಲಿಕೆಯು ಚಕಿತೆಯಾಗಿ ಅವಕ೦ಠನದ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಕರಕೊಂಡಳು, `ವಿಕಾಸ ಕವಾಯು ಕೈ ತಾಳ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಹಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು :- 4: ಪ್ರಥಮ ಸಮಾಗಮ ಲಜ್ಜಿತಯ ಸಟು 'ಚಾಟು ಶತೈರನುಕೂಲಂ ಮೃದು ಮಧುರ `ಭಾಷಿತೆಯ – ೨ ಅಂಚಾತಿಕೆಯ, ಓಡಿಬಂದು ಎರಡು ಕೈಗಳಿಂದ ಶಾಸಕುಮಾರಿಯ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಭದ್ರವಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹಾಡನ್ನು ಪೂರೈಸಗೊಡಿಸದೆ, ಛೇ, ಸಪಿ ! ಸೀನ ಬಹಳ ನಾಣೆ ಡಿ ಹೆಣ್ಣಾದೆ ! ಎಂದಳು. ವಿಲಾಸಕ-ಯು ಅರ್ಶಾಲಿಕೆಯ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕಣ್ಣ ತಿರು ಸಿನೋಡಿ, ಕಲ್ಲಿ ತ ತೋ ಷದಿಂದ, ಅಮರಸಿಂಹನಕಡೆ ನೋಡುತ್ತ, “ ನೀನು ದುದ್ರನಾದ ರೈತನಾಗಿದ್ದು ಯಾವ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಅಂಬರದ ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಮೈಯಪ್ಪ (. * - > ?” ಎಂದಳ. J..' ಆ7ಾಲಿಕೆಯ ಬಾಹುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಕಂಠದಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕೆ.- - ು ನಗತ, 1• ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಾನು ದರಿದ್ರನಾದ ರೈತನಲ್ಲ ! ದೇವಿ! ಇದು 7ು, ಈ ದಿನ ನನ್ನ ಕಂದರಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಸರ್ವಶ್ರೇಷ್ಟವಾದ ಅಮೂಲ್ಯ ರತ್ನ ಕಾದ 6 ಕೋಮಿನುರು ?” ಎಂದನು. -:):- ಉ ದಿ ದ್ದು ದು, ಫಕೀರನ ದುರ್ಗಾದಾಸಸಿಗೆ, ಹೇಳಿದುದ, ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಅವನು ಅಜಿತಸಿಂಹನನ್ನು ಭೋಧಪುರದ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ ಯವನರಿ ಯುದ್ದದಿಂದ ವಿರಾಮವನ್ನು ಹೊಂದಿದನ್ನು, ಪಿವಾರದ ಮಹಾರಾಣನು ಒಹಳ ಆದರದಿಂದ ರಾಥೋರ ಸೇನಾಪತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ರಾಬ ಧಾನಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲಗೊಂಡಿರುವುದಕ್ಕೆ ಸಲುವಾಗಿ ಸಂಗಡ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು ದರ್ಗಾ ದಾಸನು ಒದುಕಿರುವವರೆಗೂ ಮಿವಾರದ ರಾಜಧಾನಿ
