ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ
೮
ಕಥೆ : ಎರಡು
ಮಣ್ಣಿನ ಮಗ ಗನ್ನು ತಂದ
ಗುಲ್ಡು ... ಗುಲ್ಡೂ ..."
[ಯಾವ ಗವಿಯಿಂದಲೋ ಇದೊಂದು ಧ್ವನಿ ಬರುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ?]
"ಗುಲ್ಡು ... ಗುಲ್ಡೂ..."
[ಅಮ್ಮ? ನೀನಾ ಅಮ್ಮ ಕರೀತಿರೋದು?]
" ಗುಲ್ಡೂ!"
[ಎಳೆಯ ಕಂಠ. ತಂಗೀನೆ ಇರ್ಬೇಕು. ಸೀತೂ! ಏ ಸೀತಾ!]
"ಗುಲ್ಡು!"
[ನಮ್ಮ ಮೇಷ್ಟು! ಅಬ್ಬ! ರಾಮೇಶ್ವರಕ್ಕೆ ಹೋದರೂ ಬಿಡನಲ್ಲ, ಈ ಶನೀಶ್ವರ!]
" ಗುಲ್ಡು ... ಓ ಗುಲ್ಡೂ ..."
[ಯಾರಿದು? ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು ನೋಡೋಣ ಅಂದರೆ ಯಾರೋಕಣ್ಣಿನ ರೆಪ್ಪೆಗಳನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಅದುಮಿ ಹಿಡಿದಿದಾದರಲ್ಲ ... ಅಲ್ಲ-ಹೀಗೇ ಮಲಗಿರಲೊ? ಬೇಜಾರು. ಯಾರು ಏಳೋರು? ಅಗೋ ತುತೂರಿಯ ಸದ್ದು! ತುತೂರಿ! ನಾನು ಏಳ್ಬೇಕು ಪರೇಡಿಗೆ. ಹೊತ್ತಾಯ್ತು! ಕರ್ನಾಯಿಲ್ ಭಾಯಿ! ಏಳು, ಕರ್ನಾಯಿಲ್ ಭಾಯಿ!]
****
" ಏಳು ಕರ್ನಾಯಿಲ್ ಭಾಯಿ!"
"ಶ್ ಗುಲ್ಡು! ನೀನು ಏಳ್ಬಾರ್ದು. ಸರ್ಜನ್ ಸಾಹೇಬರ ಆಜ್ಞೆಯಾಗಿದೆ ."
"ಹ್ಞು?"
"ಅಂತೂ ನಿನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಯ್ತಲ್ಲ, ಗುಲ್ಡು!”
"ಹೂಂ ಕರ್ನಾಯಿಲ್ ಭಾಯಿ. ಎಲ್ಲಿದೀಯಾ ನೀನು?”
