೩೨
ನಾಸ್ತಿಕ ಕೊಟ್ಟ ದೇವರು
ಅಬ್ಧುಲ್ಲನ ಕೆಕ್ಕರಗಣ್ಣನ್ನು ಲಕಕ್ಕೆ ತರದೆ ಇಮಾಮ್ ಸಾಬಿಯೆ೦ದ :
"ಅನ್ನೆರಡನ್ನೆರಡಾಣೆ ಕೊಡಿ ಸೋಮಿ.” . . . ರೈಲು ಬಂದು ಹೋಯಿತು. ದೊರೆತ ಒಂದೂವರೆಯಿಂದ ಟಾಣೆಯ ನಾಣ್ಯವನ್ನು ಅಬ್ಧುಲ್ಲ ಇಮಾಮ್ ಸಾಬಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು, ಬಳಿಕ ನ್ನ ಜೇಬಿನೊಳಗಿಂದ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ನಾಣ್ಯಗಳು ಕೆಲವನ್ನು ತೆಗೆದು ದುಕನಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತ ಅ೦ದ :
" ಇಪ್ಪತ್ತೆದು ಪೈಸೆ . . . ನೀನು ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಕೊಂಡಿದ್ದಿದ್ದರೆ ೦ದೊ೦ದು ರೂಪಾಯಾದರೂ ಬರ್ತಿತ್ತು.”
"ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು," ಎ೦ದ ಇಮಾಮ್ ಸಾಬಿ.
ನಯೇ ಪೈಸೆಗಳ ಲೆಕ್ಕ అವನಿಗೆ ತಿಳಿಯದು.ಆದರೆ ತನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದ ಅಬ್ಧುಲ್ಲನಾಗಲೀ ಇತರ ಹುಡುಗರಾಗಲೀ ತನಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಲಾರರೆಂಬ ವಿಶ್ವಾಸವಿತ್ತು ಅವನಿಗೆ.
ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹಮಾಲ ಅತ್ತ ಬರುತ್ತ ಅಂದ :
" ಪೂನಾ ಗಾಡಿ ತೊಂಬತ್ತು విునిಟ್ ಲೇಟ್. ”
ಗಾಡಿ ತಡವಾಗುವುದಂತೂ ಹೊಸದಲ್ಲ. ತಡವಾಗದ ದಿನವಾದರೂ ವುದು? ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೆ ಹಿಂದೆಯೊಂದು ಯುದ್ದ ನಡೆದಿತ್ತಲ್ಲ? ಗ ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತವಾಗಿದ್ದ ರೈಲು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸರಿ ಹೋಗಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ನಿಲ್ದಾಣ ಮತ್ತೆ ನಿರ್ಜನವಾಯಿತು. ಮಾಸ್ತರರು ಊಟಕ್ಕೆಹೋದರು. ಇಬ್ಬರು ಹಮಾಲರು ಊಟಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದರು. ಒಬ್ಬ ಪ್ಲಾಟ್ ಫಾರ್ಮಿನ ಮೇಲೆಯೇ ఒంದೆಡೆ ಮೈಚೆಲ್ಲಿ,ಕೆಂಪು ರುಮಾಲನ್ನು ದಿಂಬಾಗಿಮಾಡಿ, ನಿದ್ದೆಹೋದ.
ಇಮಾಮ್ ಸಾಬಿ ಪ್ಲಾಟಫಾರ್ಮ್ಮನ ಉತ್ತರ ತುದಿಗೆ ಸಾಗಿ, ಮರದ ರಳಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ. ಅವನ ಬೀಬಿ ಊಟ ತರುತ್ತಿದ್ದುದು ಆ ತಾಣಕ್ಕೆ.ಒಳ ಹಾದಿಯಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು ಆಕೆ.
ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾಯಿತೋ, ಬೀಬಿಇಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಯಾಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ?
ಇಮಾಮ್ ಸಾಬಿಯ ಗುಂಡಿಗೆ ಡವಡವನೆಂದಿತು.
