ಈ ಪುಟವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ.
ನೋವು ೧೩೧
" ಹೂಂ,” ಎಂದರು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ. ಆದರೆ ಅವರು ತಮ್ಮದೇ ಯೋಚನೆಯ
ಜಾಡು ಹಿಡಿದು ಸಾಗಿದ್ದರು.
ಅಡ್ಡಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ಮತ್ತೆ ಸರಿದಾರಿಗೆ ಬಂದವರಂತೆ ಅವರೆಂದರು:
"ವಿಷ್ಣುಮೂರ್ತಿಯ ಮಗಳ್ನ ನೋಡಿದಿಯಾ ?”
" ನೋಡಿದೆನಪ್ಪ. ಗೋವಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಮನೆಯವರ ಥರಾನೇ ಓಡಾಡ್ತಾನೆ. ನನ್ನ ಎದುರಿಗೆ
ಆ ಹುಡುಗಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಕಾಣಿಸ್ಕೊಳ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ. ಗೋವಿಂದ ಈ ಮೊದಲೇ ಅವಳನ್ನ ಒಪ್ಪಿರಬೇಕು ಅನಿಸ್ತು."
"ಕಲಿಕಾಲ. ಮೊನ್ನೆ ಗೋವಿಂದನೇ ಹೇಳ್ವಿಲ್ವೆ, ಮದುವೆ ಆದರೆ ಅದೇ ಹುಡುಗೀನ
ಅಂತ.”
" ಏನೋ. ಗೌರವಸ್ಥನಾಗಿ ಗೋವಿಂದ ಬಾಳಿದರೆ ಸಾಕು. "
" ವಿಷ್ಣುಮೂರ್ತಿಯ ಹೋಟ್ಲು ವ್ಯವಹಾರವೆಲ್ಲ ಹ್ಯಾಗೆ ?"
"ಕೈತುಂಬ ಸಂಪಾದ್ನೆ ಇದೆ. ಖರ್ಚೂ ಜೋರಾಗೇ ಇರ‍್ಭೇಕು.”
" ಅವರ ಮನೆ ಬೇರೆ, ಹೋಟ್ಲು ಬೇರೆ-ತಾನೆ ?”
“ ಹೌಹೌದು : ವಿಷ್ಣುಮೂರ್ತಿಗಳ ಹೆಂಡತೀದೇ ರಾಜ್ಯಭಾರ ಮನೇಲಿ.”
" ಮಕ್ಕಳ್ನ ಸೊಂಪಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದಾರೋ ಅಥವಾ—”
" ಅಮ್ಮ, ಹಳ್ಳಿ ಹುಡುಗೀರ ಹಾಗೆ ಅವು ದುಡಿತವೆ ಅಂತ ನೀನು ತಿಳ್ಕೊಂಡಿದ್ರೆ—"
" ಇಲ್ಲವಪ್ಪ ! ಅಂಥ ಆಸೆ ಇಟ್ಟೊಂಡಿಲ್ಲ !'
" ಏನೇ ಇರಲಿ, ನೀರಿಗೆ ಇಳಿದಾಯ್ತಲ್ಲ."
“ ದೈವೇಚ್ಛೆ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತೆ ಶೀನ...ನೀನು ಸ್ನಾನಕ್ಕೇಳು, ಅಡುಗೆ ಆಗ್ತಾ ಬಂತು."
" ಹೂನಮ್ಮ," ಎಂದು ನುಡಿದು, ಶ್ರೀನಿವಾಸಯ್ಯ ಎದ್ದರು.
" ಪದ್ಮ ಮನೇಲಿಲ್ವೆ ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಕಿರಿಯ ಮಗನ ಬಗೆಗೆ ಅವರು ಆತ್ಮೀಯ
ವಾಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿ ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದುವು.
" ಗೋಪೂ ಜತೆ ಹೊಲದ ಕಡೆಗೆ ಹೋದವನು ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ.”
" ಹೊಲದ ಕಡೆಗೆ !? ಇದೇನು ಇಂಥಾ బుದ್ದಿ ?"
" ಯಾಕೋ ಬೇಸರ; ಹೋಗ್ಬರ್ತೀನಿ–ಅಂದ."
" ಸರಿ, ಸರಿ !" ಎಂದು ನುಡಿದು, ಶ್ರೀನಿವಾಸಯ್ಯ ಸ್ನಾನದ ಮನೆಗೆ ನಡೆದರು.
ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಇಂತಹ ಪ್ರವಾಸದಿಂದ ಬಳಲಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಅವರು ಈ ದಿನ ಲವಲವಿಕೆ
ಯಿಂದಿದ್ದರು. ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿ ಮಾಡಲಾದ ಮಹತ್ವದ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಅವರಿಗೆ ಮನಶಾಂತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿದ್ದುವು.
ತಂದೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲದ ದಿನ ಮನೆ ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸುವವನು ಗೋಪಾಲ. ಈ ದಿನ
ಆ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದೋಡನೆಯೇ ಅವನು ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದ...
... ಮಾವ ಸ್ನಾನದ ಮನೆಗೆ ಹೋದೊಡನೆಯೇ ಭಾಗೀರಥಿ ಒಂದೆರಡು ಒಗ್ಗರಣೆ
ಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬಡಿಸಲು ಅಣಿಯಾದಳು.
ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಂದ ಅವಳೊಳಗೆ ಭೋರ್ಗರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಬಿರುಗಾಳಿ ಈಗ ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು.
