ಸಿದ್ಧಾನ್ತಿ -ನಮ್ಮ ಮನೆಯಾಕೆ.
ವಿನೋದ- ಏನಂದೋ ?
ಸಿದ್ಧಾನ್ತಿ : "ಇವಳೇನೋ ಉನ್ಮಾದರೋಗಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾ -- ದೆ" ಯೆಂದೂ, ಅದರಿಂದಲೇ ತನ್ನನ್ನು ಬಾಯ್ಗೆ ಬಂದು ಕಳುಹಿಸಿದಳೆಂದೂ, ಹೇಳಿದಳು.
ವಿನೋದ -ಅದೆಂದೂ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು.
ಸಿದ್ದಾನ್ತಿ -ಹೆಂಗಸರು ಚಪಲೆಯರು; ಅವರ ಯಾವ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಬಾರದು, ಒಂದಕ್ಕೆ ಸಾವಿರ ಕಯ್ಕಾಲುಗಳನ್ನಾದರೂ ಹುಟ್ಟಿಸಿ, ಊರಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬಿಸಬಲ್ಲರು, ಸಂಸಾರದ ಸ್ಥಿತಿ ಗತಿ ವಿಚಾರವು ಗುಟ್ಟಾಗಿರುವವರೆಗೂ ಚೆನ್ನಾಗಿರುವುದು. ಆ ಬಳಿಕ ರಸಹೀನವಾಗುವುದು, ಹೇಗೂ ಹೆಂಗಸರ ಮಾತನ್ನೇ ನಂಬಿ, ನಡೆವವರು ಬದುಕುವ ಸಂಭವವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ವಿನೋದ-ಸ್ವಾಮಿ ! ನನ್ನ ಹೆಂಗಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅಂತಹದೇನಾದರೂ ದೋಷವಿರಬಹುದೊ ?
ಸಿದ್ಧಾನ್ತಿ -ನಾನೇನು ಬಲ್ಲೆನು ? ನಿನಾವಾಗಲೂ ಹೆರವರ ಮನೆಯ ಲ್ಲಿಯೇ ಬಿದ್ದಿರುವೆ ? ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಹೆಂಗಸು, ನನ್ನ ಮುಂದೆಯೇ ನಡೆಯಿಸುವ ಕೆಲಸಗಳಿ೦ತಹವೆಂಬುದನ್ನು ನಾನೇ ತಿಳಿಯಲಾರೆನು.ಇನ್ನು ನಿನಗೆ ಹೇಳುವುದೇನು ?
ವಿನೋದ--ನೀವು ಹಂಗಿಸಬಾರದು, ನಾನು ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ಸೇರಬೇಕೆಂದಿರುವೆ, 'ಜಾಗ್ರತೆಯಾಗಿಯೇ ಸೇರುವೆನು.
