ಸಾವಿತ್ರಿ ? 83
- # # # # #
- # # ,
, , , #
- #
- # #
- * *
- *
- * *
V
- # #
- #
4 4 4 |
- # 1 # # # # # *
- *
4 =*
, > .
. ." ನೋಡಿ ದನ, ನಿಶ ಅವಾಗಿ ಆ ರ್ಮುದೆ. ನಿಂತಿತ್ತು. ಈ ಸಾವಿತ್ರಿ " ಎಂದನ ಎಲೆಗಳಲ್ಲಿನ ವ ರ ವ ಗ, ಶಬ್ದದಿಂದ ಬಾ, ಎಂದಹಾಗಾಯಿತು. ಊರ್ಧ್ವಶಾದಿಂದ ಹಳ್ಳಲಾಂಭಿಸಿದನು. ಪುನಃ ಮ.:ಳ್ಳುಗಳು, ಇನಃ ಆ ಭೀಕರವಾದ ಆಕಾರ. ಓಡಿ -1ರ ವುರ 45ದಕ್ಕೆ ತುಳಗಳಿಲ್ಲ ತಾಗು ಸದಿಲ್ಲ. ಈಗ ಆ ಕಸವನ್ನು ದಾಟಲೇಬೇಕು ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಜೀವವು ಉಳಿ ಸವದಿ ಬೇಗನೇ, ಇಳಿದ ೧ಗನ ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಡಹ ಗಚ್ಛನ “ ಇಾ , ತಾಳ), ಬೇಡ " ಆ ಸಾವಿತ್ರಿಯು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಒಂ ಗಳ , ಬಹಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದಳು ಒಂದು ಮಾರುದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತಳು. ಆಗ ಚತೆಯೆ, ಒಳಾದಿಯನ್ನು ದಾಟಬೇಕು ಎಷ್ಟು ಆಳವಿದೆ. ನೆಡಿತಿನ ತನ್ನ ತಾಯಿ ತು ಮುಖವು ತೇಜಃಪುಂಜವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತು. ಎರಡು ಕೈಗಳನ್ನೂ ಚಾಚಿ, " ಬಾ, ಮೂರ್ತಿ, ನನ್ನ ಕಂದಾ, ಬಾ ” ಎಂದು ಈರೆಯುವಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಹಿಂದುಗಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಾವಿತ್ರಿಯು ತಾಳ », ತಾಳು, ಬೇಡ ಬೇಡ " ಎನ್ನುವಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದಳು ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ನೋಡಿದನು ತಟ ಸ್ಥನಾದನು. ಮೂರ್ತಿಗೆ ಜ್ಞಾನವು ಶೂನ್ಯವಾಗಿದ್ದ ಹಾಗೆ ತೋರಿತು. ಮೈ ಮೇಲೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಲ್ಲದಂತಾಯಿತು ಕಣಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದನು. ಪುನಃ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟನು. ನಿಜವಾಗಿಯ. ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟನು, ಎಲ್ಲವೂ ಮಾಯವಾಗಿದ್ದವು. ಅದೇಚಿತ ವತಿಯ ಬಳಿ ತಾನು ಮರಳಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿರುವನು, “ ಇದೇನು ?
- ಇದೇನು ? * ಅದು ಯಾರು ಎಂದು ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದನು * ನಾನು ರಾಜ, * ಅದು ಯಾವಾಗ ಬಂದೆ
“ ನಾನು ಎಂದು ಬಹಳ ಹೊತ್ತಾಯಿತು, ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ತಿರಿಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲವೇಕೆ ? ( ಏನೋ ನೋಡಲಿಲ್ಲ ! “ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚುಮರೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಡ, ಇದ್ದ ಸಂಗತಿಗ ಳನ್ನು ಹೇಳು 19 ' ಓ
