೧೦೩
ಪೊಸತೆರದ ಬಗೆವಗೆಯ ವಿಹಗಂಗಳೆತ್ತಲುಂ
ಮಿಸುಪಮೆ
ಬಣ್ಣದಿಂ ಮನವೊಲಿಪ ಮಾಟದಿಂ
ದೆಸೆದು ನುಣ್ಣನಿಗುಡುತೆ ನಲಿದಪುವು ಮನವಿಲ್ಲಿ ನಗೆಗಳೆಡೆಯಾದುದು
ಪರಿವ ಕಾಲ್ಪುರದ ಮೆಲ್ಲುಲಿಯಿಂದೆ ಬಗೆಗೊಳಿಸ
ದರಿಯಿ,ಲುತ್ತುಂಗಶಿಖರಂಗಳಿಂದೆಸೆವ
ಗಿರಿಯತ್ತಲೇಂ ಪೆಂಪೋ! ತಂಬೆಲರ ಸೊಗಯಿಸುವ ಸೋ೦ಕಿನಿಂ
ಬಿರಿವೂಗಳಿನಿಗಂಪಿಗೆನಿತೊಂದು ತುಂಬಿಗಳೊ
ಸುರಯುವತಿಯ ನಲ್ಲರೊಡನಿಲ್ಲಿ ಸಾರ್ತ೦ದು
ಸೊಗವಿದೆನಿತೋ
ಸರಸವಾಡಲು ಚಿತವಾದ ನೆಲಮಿದು ಕೊಡಗು ಕರುನಾಡ ಮುದ್ದು ಗೂಸು
ಚೆಲುವಿನೀ ಕಡಲೊಳಗೆ ಸಾಲ್ವಿಡಿದು ಸೊಂಪೆಸೆವ
ಮಲೆಗಳಿವು ಸವಿಕಂಪ ತರುರಾಜಿಗಳಿನದೇ
ನಲೆವಲೆವ ತೆರೆಗಳಂತೆಸೆದಪುವೊ! ನವವೃಷ್ಟಿಯಂ ಸೃಷ್ಟಿಗೇ ಕಾಂತಿಯೋ
ನೆಲಮಾಗಸಂ ದಿಕ್ಕುಗಳ ರಾಮಣೀಯಕದ
ನಿಲಯಂಗಳಿವನೆನಿತು ನೋಡಿದೊಡಮಕ್ಷಿಗಳ
ತೊಲಗಲೊಲ್ಲವು ಮನಂ ತಣಿಯದೋಲಾಡಿಯಾ ಸೌಂದರ್ಯ ಜಳಧಿಯಲ್ಲಿ
ಬಂದೆ ನಾನಿಲ್ಲಿಗೆನ್ನಕ್ಕರದ ತಾಯೆಲದ
ಚೆಂದಮಂ ನೋಡುತುಂ ಶ್ರೀನಿವಾಸನ ನಿ
ಯಿಂದ ಸುಖದಿಂದೆ ಸಂಚರಿಸುತುಂ ಬಹುಕಾಲದಿಚ್ಚೆ ಕೈಗೂಡಿತಿಂದು
ಎಂದು ಕಣ್ಣುಂಬೆ ಕರುನಾಡ ಚೆಲುವಂ ಕಾ
ನೆಂದು ಮನದೊಳಗನಿಶವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುತಿರ್ದೆ
ನಂದು ತಿಳಿದಿರ್ದರಾರಿಂತು ಸೊಬಗಿನ ಸುಗ್ಗಿಯಿದಿರೊಳಾಂ ನಿಲ್ವೆನೆಂದು
ಎನ್ನ ನಾಡ೦ದಮಿಂತೆಂದು ಭಾವಿಸಿದೆನಿ
ಇನ್ನೆಗಂ! ಭಾವನೆಗೆ ಚೆಂದವಿದು ನಿಲುಕುವುದೆ?
ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯಮಿದು ನಿನ್ನ ಪೆರ್ಮೆಯ ಕುರುಪು! ಕರುನಾಡೆ,
ಇನ್ನರಿವುದರಿದಲು ನಿರ್ಮಳಾಂತಃಕರಣ
ರುನ್ನ ತಗುಣೋದಯ ಮಂಗಳನಿಕೇತನ
ಪುಣ್ಯಭೂಮಿ!
ನಿನ್ನೊಡಲೊಳೆಂತುದಯಿಸಿದರೆಂದು! ಕರುನಾಡು ದೇವರಳರಿನ ನಾಡು
ದರಿಗಳಿರ, ಗಿರಿಗಳಿರ, ಝರಿಗಳಿರ, ಮೃಗಪಕ್ಷಿ
ತರುಗಳಿರ, ಪೂಗಳಿರ, ತಂಬೆಲರೆ, ಬೆಳ್ಳಂಜೆ,
ನುರಗಂಪೆ, ಇಂಚರವೆ, ಬೀಳ್ಕೊಳೋ! ನಮೋ! ನಿಮ್ಮ ಸೌಹಾರ್ದವೆನಿತೊ
