ಸುಶೀಲೆ - ನಾಥ! ತಮ್ಮ ಅನುಗ್ರಹವಿರುವವರೆಗೂ, ನಾನು ಅಂತಹ
ದೋಷಕ್ಕೆ ಎಡೆಗೊಡಲಾರೆನು. ತಾವು ಹೇಗೆ ಭಾವಿಸಿದರೂ ನನಗೆ
ಸಂತೋಷವೇ!
ವಿನೋ - ಆಗಲಿ; ನೀಜವನ್ನು ಹೇಳು?
ಸುಶೀಲೆ - ನಾನು ಹೇಳಿತಕ್ಕುದೇನು | ನಿನ್ನನ್ನು ಕೇಳದೆಯೇ ನೀವು ನನ್ನ
ಮನೋಭಾವವನ್ನು ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಿರಿ; ನನ್ನ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನೂ
ನೆರವೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದಿರಿ. ಈಗ ನನ್ನ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬುಗೆಯೇ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ,
ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ?
ವಿನೋ - ಸ್ತ್ರೀಯರೂ, ಅವರ ಮಾತುಗಳೂ ಎಂದಿಗೂ ನಂಬುಗೆಗೆ
ಅರ್ಹವಾದವುಗಳಲ್ಲ. ಸ್ತ್ರೀಯರ ಸ್ವಭಾವವಾದ ಚಪಲ ಚಿತ್ತವ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅರವತ್ತು
ಬಗೆಯಾಗಿ ತಿರುಗುವುದು! ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ, ವಂಚನೆಯೇ!
ಅವರಿಗೆ ಸುಳ್ಳೆಂಬುದೇ ಕುಲದೇವತೆ!
ಸುಶೀಲೆ - ನಾಥ! ನಾನೆಂದಿಗೂ ಸುಳ್ಳಾಡುವವಳಲ್ಲ. ಸ್ತ್ರೀಯರಲ್ಲಿ
ಯಾರಾದರೂ, ಕೆಲವರು ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹೇಳಬಹುದು. ಆದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ
ಸ್ತ್ರೀ ಜಾತಿಗೇ ಕಲಂಕವನ್ನು ಹೊರೆಯಿಸುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ!
ಸದಾಚಾರಸಂಪನ್ನೆಯಾಗಿದ್ದ ನಿಮ್ಮ ತಾಯಿಯ ಮೇಲೆ
ಯಾರಾದರೂ ಅನೃತದ ಹೊರೆಯನ್ನು ಹೊರೆಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೋಡಿ
ಸುಮ್ಮನಿರಲಾದೀತೆ? ಸತ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ದೋಷವನ್ನಾರೋಪಿಸುವುದು ತಕ್ಕುದಲ್ಲವೆಂದು
ಹೇಳಬೇಕೆ? ಇದೇಕೆ ಶಂಕೆ?
ವಿನೋ - ನಿನ್ನ ವೇದಾಂತಗಳನ್ನು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ನೀನು ಮಹಾ ಸಾದ್ವಿ
| ಅದಿರಲಿ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ಆರಾರು ಬಂದಿದ್ದರು? ಏನೇನು
ನಡೆಯಿತು? ಯಾರಾರು ಏನನ್ನು ಹೇಳಿದರು? ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳು,
