ಪುಟ:ಕನ್ನಡದ ಬಾವುಟ.djvu/೧೬೭

೧೩೪

 ಉರಿ ಕೊಳೆ ಸಗ್ಗದೆ ಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಡು
 ಉರಿಯನೆ ಹೊದೆಯುತ ನಗುವುದು ನೋಡು,
 ಹೊಳೆವುದು, ಬೆಳೆವುದು, ಸೆಳೆವುದು, ನೋಡು,
 ಸುಖದಲಿ ನೆರೆದಾ ಜನವನು ನೋಡು,
 ನಾಲ್ಮಡಿ ಕೃಷ್ಣನ ಹರಸುವರು;
 ಆತನ ಸುಖದಲಿ ಬೆರಸುವರು;
 ಇಂತಹ ಜನವನು, ನಾಡನು, ದೊರೆಯನು
 ನಾನೆಂದೆಂದೂ ಹರಸುವೆನು,
 ನಾನೆಂದೆಂದೂ ಕಾಯುವೆನು,
 ಕಾಯುವೆನು.”

೭

ಕಾಯಿ, ತಾಯಿ, ಗೌರಿದೇವಿ, ಕೃಷ್ಣರಾಜನ!
ಬೆಳ್ಳಿ ಬೆಟ್ಟದೊಡತಿ, ಗೌರಿ,
 ಬೆಳ್ಳಿಯೊಸಗೆಗೊಸಗೆ ಬೀರಿ
ಕಾಯಿ ಕೃಷ್ಣನ.
 ಕನ್ನಡಿಗರ ವಯರಮುಡಿಯ ರಾಯ ಕೃಷ್ಣನ!

ಶ್ರೀ

೩೭. ಕನಸಿನೊಳಗೊಂದು ಕಣಸು

'ಯಾರು ನಿಂದವರಲ್ಲಿ ತಾಯೆ!” ಎಂದೆ!

'ಯಾರು ಕೇಳುವರೆನಗೆ ಯಾಕೆ ತಂದೆ?'
'ಬೇಸರದ ದನಿಯೇಕೆ ಹೆಸರ ಹೇಳಲ್ಲ.'
'ಹೆಸರಾಗಿಯೂ ಕೂಡ, ಹೇಳಹೆಸರಿಲ್ಲ.'
'ನೀನಾರ ಮನೆಯವಳೊ ಮುತ್ತೈದೆ ಹೇಳು.'
'ನಾನಾರ ಮನೆಯವಳೊ ಬಯಲನ್ನೆ ಕೇಳು.'
'ಆಪ್ತರಿಲ್ಲವೆ ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟರಿಲ್ಲೇ?'
'ಗುಪ್ತರಾದರೊ ಏನೊ ಇಷ್ಟರಲ್ಲೇ!'
'ಇರುವರೇ ಇದ್ದರೇ ಮಕ್ಕಳೆಂಬವರು?'
'ಇರುವರೆಂದರು ಕೂಡ ಯಾರು ನಂಬುವರು?'
'ಮನೆಯಿಲ್ಲವೇ ಇರಲು ಪರದೇಶಿಯೇನು?)'
'ಮನೆಯ ಮುನಿದೆದ್ದಿರಲು ಯಾ ದೇಶವೇನು?'

</poem>