ಬ ೨| () m 9 ( ಕರ್ಣಾಟಕ ಕಾವ್ಯಕಲಾನಿಧಿ. [ಸಂಧಿ. ಹತ್ತಿ ತದ್ಧಿತಿವರವನು ಮರ | ಮೊತ್ತದಲಿ ಬಲೆಗಳನು ಕಾಯ್ದಿರ | ರೊ ಸೂಸಿದರೊಂದು ಮುನತರಸಿಂಹನಬ್ಬರಿಸಿ | ಹೊತ್ತ ಕೋಶದಿ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಮು° | ದೊತಿ ಬರುತಿತಿ ಕಂಡು ನೃಪ ಬೆಂ : ಬತ್ತಿ ಆಡಿದನು ಪರ ಬನವೆಲ್ಲ ನುಣ್ಣಾಗೆ | ೧೩ ಸಿನ ವೆ°ಂಟಿಯತಿ - ದ ! ಬಲಸವತದಿ ಬಂದು ತುರ ವಳಯದುದ್ಯಾನವನಕ್ಕೆ ಬಂದ ವಿರದು ! ನಲವು ಹಿಂರ ಮನದ ದುಗುಡ *ಳಿದು ಕೊಳ 05 Fಾನಂದದ ತೊಳೆದು ಸರಿವ ತನಾಗಿ ತಿರುಗಿದನಂದು ನದೊಳಗೆ !.೧3 ಆಕೆಳನ ೩-ರದವಿ ತರಗನ | ನೌಕವದಳಗೊಂದು ತಾವಿನ * ಕವೃಕ್ಷದ ನೆರಳಿನಲಿ ನನಕುಸುಮದಿಯಲ ಅಕಮಲಜನ ತುರಗ ನಿದ) : ವ್ಯಾಕುಲು ಮಲಗಿರಲು, ಇಕಂಡ ೯ ನಾಕರೋನ್ನತಶುಭ್ರತೇಜದ ರಾಜಪರಂಸವನು ! ಅರುಣಮಯದ, ನನದ ದರ್ದು: | ರ್ಗಗಳುನ್ನ ತನವ ದೇಹದ ; ಪರಮತೆಜಸ್ಥಳಸವ ಪಕ್ಷಿಯು ಕೆಂಪು ಬೇಗಾಗಿ ! ಹರಹರಾ : ಐವತಾಯತವ ಮರ ಹರನು ತಾನೆ' ಬಲ್ಲ ನನು ಕೈದಿ ಮೆಲ್ಲನೆ ಕರವಸಿ ತುತ ಪಿಡಿದ ಹಂಸವನು ಒದ' ಕುಣಿಯಲು ದರೋಳಗದ ಕದಲವಂತದಿ ವಿಡಿಯಲರಸನ | ವದನಕಮಲವ ನೋಡಿ ಹೆದತು ಒವಳ$°ತಿಯಲಿ ! - ೨ ಟ ೧೫ ೧೬
