೫೨
ಚ|| ಅನರಣ್ಯ ಪ್ರಿಯನಂದನಂ ದಶರಥಂ ಸಾಕೇತನಾಥಂ ಶರಾ|
ಸನ ವಿದ್ಯಾಗುರು ವೀರನೆಂದರಿದುದಿಲ್ಲೇಕಾಕಿ ಸಾಮಾನ್ಯನೆ೦||
ದನಿತುಂ ರಾಜಸಮಾಜಮಾಜಿಗೆರದೆಯ್ತಂದತ್ತು ನೀರ್ಗೆತ್ತು ಬೆ|
ಇನದಿಂ ಕತ್ತರಿವಾಣಿಯಂ ಜಡಜನಂ ಕೈಗುತ್ತಲೇಳ್ತಿರ್ಪವೋಲ್||೪೮||
ಅ೦ತು ರಣ ಪಟಹ ಪಟು ನಿನದಮೊದವೆ ವಿಳಯ ಜಳಧಿಯಂತೆ ನೆಲೆಯಿಂ
ತಳರ್ದ ರಾಜಕುಲಮಂ ಕಂಡು ಕೈಕೆಯ ಜನಕಂ ಭಯಚಕಿತ ಚಿತ್ತನಾಗಿ---
ಚ|| ಶುಭಮತಿ ಪೂಡಿ ತಂದು ರಥಮಂ ತಡೆಯಲ್ ಪದನಲ್ತು ಸಾಮದಿಂ|
ಶುಭಮನೊಡರ್ಚಲಾಂ ನೆರೆವೆನೇರಿಸಿ ಕೈಕೆಯನೀ ವರೂಥಮಂ||
ಸಭೆಯನಗಲ್ದು ಪೋಪುದೆನೆ ಕೇಳ್ದಿನಿಸಂ ನಸುನಕ್ಕು ಭೂಭುಜ|
ಪ್ರಭು ನುಡಿದಂ ಮುಖೇ೦ದುಕಿರಣ೦ ನಿಮಿರ್ವ೦ತಿರೆ ದಂತಕಾಂತಿಗಳ್||೪೯||
ಉ|| ಆನೆ ಕಲಂಕುವಂತೆ ಕೊಳನಂ ಬಿಡದಾನೆ ಕಲಂಕುವೆಂ ಕರು|
ತ್ತೀನೆರೆದಾಂತ ರಾಜಕವನೊಂದಿನಿಸಂ ನಡೆ ನೋಳ್ಪುದೆಂದು ಪಂ|
ಚಾನನದಂತೆ ಗರ್ಜಿಸಿ ರಘೂದ್ವಹನೇರಿ ವರೂಥಮಂ ಘನ|
ಜ್ಯಾ ನಿನದಂ ಭಯಂಗೊಳಿಸೆ ಜೇವೊಡೆದಂ ನಿಜ ಚಾಪದಂಡಮಂ||೫೦||
ಚ|| ಅತಿಶಯಮಾಗೆ ತನ್ನ ಮುಖಚಂದ್ರಬಲಂ ಮಣಿಮೇಖಲ್ಲಾರವಂ|
ಶ್ರುತಿಪಥನಂ ಪಳಂಚೆ ಜಯ ಡಿಂಡಿಮ ನಿಸ್ವನದಂತೆ ಮೇಲುದು||
ದೃತ ಜಯ ಕೇತುವಂ ಮಿಗೆಮನೋರಥ ಸಾರಥಿ ಕೈಕೆ ಬಂದು ಭೂ|
ಪತಿಯಾಡನೇರಿದಳ್ ರಥಮನಾ ರಘುವೀರನ ವೀರಲಕ್ಷ್ಮಿವೋಲ್||೫೧||
ಆಗಳಕಾಲ ಜಲಧರಂಗಳಂತೆ ನಿಖಿಲ ನೃಪಸುತರ್‌ ಸುತ್ತಿಮುತ್ತಿ ಶರವರ್ಷ
ಮ೦ ಕರೆಯೆ--
ಕಂ|| ತಾಗೆ ಸರಲ್ ಪಾವಿನ ಪಲ್
ತಾಗಿದವೋಲ್ ಮೂರ್ಛೆವೋಗೆ ಸಾರಥಿರಥಮಂ||
ಬೇಗಂ ಚೋದಿಸಿದಳ್ ವಧು,
ರಾಗರಸಂ ದಶರಥಂಗೆ ನೆಲೆವರ್ಚುವ ವೋಲ್||೫೨||
ಮೀರದೆ ಕೀರದೆ ನೇಣಂ
ತೋರಿದದೆಸೆಗಾಕೆಗಂ ಹಯಕ್ಕಂ ಚಿತ್ತಂ||
ಬೇರಿಲ್ಲೆನೆ ಪರಿದುದು ಜವ
ನೇರಿದ ರಥಮಿಂತಿದನೆ ರಥಂ ದಶರಥನಾ||೫೩||
