L೨ ಶತಿ ಹಿ ಕೈ ೩ ಸುಶೀಲೆ... ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸಿ ಕೈ ಕುಗ್ಗಿದ ಕಂಠದಿಂದ- ಮಯಂ ನನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ, ಈಗ ಇರ:ವುದೆಲ್ಲಿ ? ತ ದಿನೈದು ದಿನಗಳ ದರಇ ನನಗೇಕೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಏನಾಗಿರುವರು , ಹೇಳು | ಆ ನನ್ನ ಪ್ರಭ, ಸ:ಖವаಗಿರುವರೆಂದು ತಿಳಿ:ವರೆಗೂ, ನನ್ನಿ ರೋಗವು ಗುಣ ಾಗುವಂತಿಲ್ಲ, ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಕಾpatತ್ತರಾಗಿ ನಿವೇಕವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವೆಂದು ಕೇಳಿದಾ ಗಲೇ ನಾನು ಇಜಿ ತಾಗಬೇಕು, ವಯರಿ ! ನಿಜವಾಗಿ ಹೇಳು | ನನಗಷ್ಟ ೨ ಬಾಗ್ಯವುಂಟಾದೀತೆ ? ಎ೦ದಿಗೆ / ಹೇಗೆ ? ಮಯರಿ-ತಾಯಿರಾ ! ಚಿಂತಿಸಬಾರದು, ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿಗೆ ಎನೂ ಕೇಡಾಗದು, ನಿಮ್ಮ ಆಕ್ಷಸತ್ರದ ಬಲದೇ ಅವರನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಲ್ಲುದೆಂದು ವಿಚಾರಕಾಕರ್ತರು ದೃಢವಾಗಿ ಹೇಳುವರು, ನಿಮ್ಮ ಶಿ:-ಸು-ಶ್ರಮಸಹಿ ಷ್ಣುತೆ- ಇವುಗಳ ಪ್ರಭಾವವೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಈ ವಿಪತ್ತಿನಿಂದ ಪಾ ರಾಗಿಸತಕ್ಕುದಾಗಿದೆ. ಅಂಜದೇbe!?” ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಹಾ ಲನ್ನು ತರುವೆನೆಂದು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋದಳು, ಸುಶೀಲಿ Cಬ್ಬಳೇ ಮಲಗಿದ್ದಳು, ದ್ರೋಹಿಯಾದ ತಂತ್ರನಾಥನು ಇದೇ ಸಮಯವನ್ನ ನೋಡುನೆಂದು ತೋರುವುದು, ಹೇಗೂ ವ್ಯೂರಿ ಅತ್ತ ಹೋಗಲು, ಇವನಿತ್ತ ಬಂದೇ ಬಂದನ' ಸುಶೀಲೆ ಮಲಗಿದ್ದಡೆಗೆ ಬಂದು, ವೆನ “ಶೀಲೆ ! ಹೇಗಿರಿಶ್ರೀಗೆ 1 ವೈಣವನ್ನೂ ಮಾhಲ್ಲವೆ ? ಸುಶೀಲೆ, ಭಯ-ರೂಪಗಳಿಂದ ಕಂಪಿಸುತ್ತ, “ಪ್ರಾಣವು ಜೋಗುವ ರೆಗೂ ಪ್ರಣವೂ ಮಗುವಂತಿಲ್ಲ.”
